آیا ترامپ در دقیقه نود، با ایران وارد جنگ می شود؟

طی روزهای اخیر خبرهای متعددی مبنی بر افزایش اقدامات نظامی آمریکا در منطقه به منظور تهدید ایران منتشر شد و مقامات دو کشور نیز به اظهارات مختلف علیه یکدیگر پرداختند.

نکته نخست در ارتباط با این تحرکات، بررسی آن از منظر نظامی است. می‌دانیم مهم‌ترین اصل در یک اقدام نظامی بحث غافلگیری است. اگر به واقع آمریکایی‌ها قصد جدی برای حمله به ایران داشتند، راه انداختن هیاهویی این‌چنین چندان معقول به نظر نمی‌رسید.

از سوی دیگر درباره بمب افکن‌های B-52 که این روزها بسیار بر روی آن تاکید می‌شود، به نظر می‌رسد با شناختی که از مختصات این بمب‌افکن وجود دارد آن‌ها جهت عملیات بر روی اهدافی که دارای سامانه‌های پدافندی مؤثر و کارآمد (مانند ایران) هستند، به هیچ وجه گزینه مناسبی محسوب نمی‌شوند.

نکته دوم، بحث بازدارندگی است. به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی طی سال‌های اخیر موفق شده در راستای تئوری «موازنه وحشت»، ایالات متحده را به این فهم راهبردی برساند که حمله نظامی به ویژه در محدوده مرزهای ایران تبعات و پیامدهای ناگواری در ابعاد و سطوح مختلف برای متجاوز احتمالی در پی خواهد داشت.

نکته نهایی اینکه با رصد جامع از فضای سیاسی و رسانه‌ای مرتبط با این موضوع در روزهای اخیر، تقریباً با اطمینان می‌توان گفت القای جدی بودن گزینه جنگ در قبال ایران تا حد زیادی برساخته رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی و خروجی سناریوی عملیات روانی جریان های مخالف جمهوری اسلامی بوده که برخی در داخل ایران نیز در سطح نخبگان به دلایل مختلف متأثر از این جنگ روانی به افزایش اعتبار این گزاره در سطح اذهان عمومی کمک کردند.

البته در پایان ذکر این نکته نیز ضروری است که حفظ هوشیاری در سطح بالا و افزایش توان و آمادگی همه نیروها و انجام تمامی اقدامات بازدارنده و تأمینی، با وجود مشکلات سیاسی و حقوقی ترامپ به دلیل استیضاح، از سوی ایران کماکان مشهود است. ایران در روزهای اخیر اعلان کرده که امادگی همه جانبه نیروهای مسلح این کشور، از ملزومات حفظ امنیت کشور برابر هرگونه تهدید احتمالی است.

دکتر عبداللطیف نظری