هند جگرخوار کیست؟ آیا هند مسلمان شد؟

هند دختر عتبه، مادر معاویه و همسر ابوسفیان، زنی قسی القلب بود که به لقب هند جگرخوار شهرت یافته بود. هند از سرسخت ترین دشمنان اسلام به شمار می رفت. او در جنگ احد یکی از مشوق های مشرکین برای مقابله با مسلمانان بود.

در پایان جنگ نیز سینه حمزه را درید و جگر او را به دندان گرفت. از گوش و بینی مسلمانانی که کشته شده بودند نیز برای خود دستبند و گردنبند درست کرد.

در ادامه برای شناخت بیشتر از این شخصیت منفی تاریخ اسلام با اطلس پلاس همراه باشید.

زندگی نامه هند جگرخوار

نام پدر هند عتبه و مادرش صفیه فرزند امیه بن حارثه بود. او را از زیباترین زنان قبیله قریش می دانستند و همچنین از هوش بسیار او در تاریخ سخن گفته شده است. هند بر اساس برخی منابع تاریخی دستی بر شعر و شاعری نیز داشته است.

هند از زنان زیبا و بی پروا و بی بند و بار عربستان و از پرچم داران روسپی گری بود و همیشه مردان زناکار به او مراجعه می کردند. نقل است که هند به بردگان سیاه علاقه بسیار داشت اما زمانی که فرزندی سیاه به دنیا می آورد او را می کشت تا رسوا نشود.

از آنجا که هند در محافل بسیاری شرکت می کرد و با مردان زیادی روابط نامشروع بر قرار می نمود، بر اساس گفته تاریخ معاویه نیز از همان فرزندانی است که از راه نامشروع به دنیا آمده است.

زمانی که هند جگر خوار، معاویه را باردار می شود، نقشه ای می کشد و خود را به ازدواج ابوسفیان در می آورد تا فرزندش را به او نسبت دهد.

مادر هند نیز از زنان روسپی دوران خود بود، او نیز پرچم روسپی گری را بر منزل می افراشت تا به آن وسیله اعلام آمادگی در خصوص روابط نامشروع کند.

ابوسفیان همسر دوم هند بود، پیش از او با فردی به نام حفص، یک زندگی بدون سرانجام را شروع کرد و نتیجه آن فرزندی به نام ابان بود.

فرزندان او از ابوسفیان نیز معاویه و عتبه نام داشتند و دو دختر به نام های جویریه و ام الحکم هم دختران او بودند. نقل است که ابوسفیان در اواخر عمرش هند را طلاق داد.

در خصوص مرگ او نیز تاریخ های متفاوتی نقل شده است. به نقل از یک تاریخ او در زمان خلیفه دوم از دنیا رفت. اما تاریخ دیگری، مرگ او را در زمان خلیفه سوم آورده است.

اسلام آوردن هند جگرخوار

بعد از اینکه ابوسفیان مسلمان شد، هند هم به تبعیت از او اسلام را پذیرفت. به همین دلیل او را از صحابه میدانستند. البته به نقل از برخی منابع، هند هیچ گاه اسلام را نپذیرفته بود.

هند جگر خوار و جنگ احد

قساوت قلب و وحوشت هند در جنگ احد به حد اعلای خود رسید. او با تشویق کفار و دادن وعده های بسیار به آنان، مشرکان را علیه مسلمانان ترغیب به جنگ می کرد.

هند جگر خوار به تشویق زنان می پرداخت تا در جنگ شرکت کنند و شکست خوردن مسلمانان را از نزدیک شاهد باشند. برخی زنان دعوت او را رد کردند، اما هند با احساسات آنها بازی می کرد و بعد از آن آنها حاضر می شدند در جنگ شرکت کنند.

او به دلیل کینه ای که از کشته شدن برادر و پدر و عمویش در جنگ بدر به دل گرفته بود، مرتب مشرکان را به جنگ علیه مسلمانان تشویق می کرد.

او بر طبق میل خود به عنوان رئیس زنان به جنگ رفت تا از نزدیک شاهد کشتار مسلمانان باشد و بتواند حس خونخواهی و انتقام خود را ارضاء کند.

حس انتقام جویی هند جگرخوار تا حدی بود که تصمیم گرفته بود قبر آمنه مادر پیامبر را نبش کند تا به جسد ایشان جسارت نماید. اما قریش مانع این کار شدند و گفتند اگر این چنین کنی، رسم می شود و با مردگان ما هم این رفتار خواهد شد.

غلامی به نام وحشی از طرف هند مأمور به کشتن حمزه سید الشهدا شد. هند به او وعده داد که اگر علی بن ابیطالب، پیامبر خدا و یا حمزه سید الشهدا را از بین ببرد، او را به خود نزدیک کند و مال و مکنت فراوان به او بخشد.

وحشی با این وعده هند به میدان جنگ رفت و به دنبال علی(ع) و پیامبر گشت، اما چون آنان را نیافت در کمین حمزه نشست و در فرصتی مناسب با نیزه به پشت حمزه فرو کرد و او را به شهادت رساند.

هند جگرخوار برای این که توانسته باشد انتقام خون نزدیکان خود را بگیرد، سینه حضرت حمزه را درید و جگر او را به دندان گرفت و جوید، اما جگر به صورت سنگی سفت در آمد، نتوانست ادامه دهد و از دهان بیرون انداخت.

سپس گوش و بینی آن حضرت را برید و و در کنار آن تمام شهدای احد را نیز تکه تکه کرده از گوش ها و بینی هایشان دستبد و گردنبند ساخت.

بعد از انجام این جنایت، پیامبر و حضرت فاطمه و حضرت علی و خواهر حمزه و دیگران برای حضرت حمزه گریستند.

بعد از جنگ نیز ابوسفیان و هند جگرخوار دست از دشمنی با پیامبر و اسلام بر نداشتند و تا آنجا که در توان شان بود به مخالفت و مبارزه با پیامبر و آیین اسلام می پرداختند.

شخصیت حضرت حمزه

حضرت حمزه، فرزند عبدالمطلب و وهیب بود. عموی پیامبر یکی از شخصیت های شجاع و صاحب قدرت و عالم در صدر اسلام بود. ایشان همه جا در کنار پیامبر بودند و برای ترویج دین اسلام حمایت های بسیاری از پیامبر کردند.

حضرت حمزه مایه افتخار و مباهات پیامبر و ائمه معصومین(ع) بودند. پیامبر ایشان را یکی از فضایل مسلمانان و اهلبیت می دانستند و از .وی به عنوان بهترین شهیدان یاد کرده اند.

ایشان به عنوان مردی قدرتمند و شجاع همیشه حامی پیامبر اکرم بودند و تا پای جان در کنار ایشان از هیچ گونه کمک و حمایتی دریغ نکردند.

جایگاه حضرت حمزه به اندازه ای والا بود که بعد از شهادت ایشان، حضرت علی(ع) از او به عنوان یکی از یاران مخلص و عالم و با بصیرت یاد می کردند. حضرت علی(ع) معتقد بودند که اگر حمزه سید الشهدا زنده بود هیچ گاه در ماجرای سقیفه تنها نمی ماند.

هند جگرخوار بر چنین شخصیتی مأمور گماشت تا او را از پای در آورد و دست به مثله کردن بدن آن بزگوار زد و جگرش را از سینه بیرون کشید.