منطقِ سیاسی و اقتصادی

عقلِ اقتصادی من می‌گوید: کشورِ نفت‌خیز و ثروتمندِ امارات با اقتصاد شکوفا و تجارتِ پررونق و بالاترین جذبِ سرمایه‌گذاری خارجی در خاورمیانه، هیچ نیازی به عادی‌سازی روابط اقتصادی و تجاری با کشورِ کوچک اسرائیل ندارد.

عقل سیاسی و امنیتی من می‌گوید: کشورِ آرام و باثباتِ امارات با وجود دوستان و متحدانی چون امریکا و اروپا و عربستان و مصر و روابط حسنه با روسیه و چین و هند، هیچ نیازی به مناسبات سیاسی و امنیتی با دشمن دیرین اعراب (اسرائیل) ندارد.

عقلِ مختلط من می‌گوید: هیچ منطقِ سیاسی و اقتصادی و منافع امنیتی و راهبردی، برای کشور امارات در این معامله‌ی یک‌جانبه متصوّر نیست. تنها توجیهی که می‌توان برای آن تراشید، تداومِ رقابت‌ها و خصومت‌های ممالک منطقه است. امارات خوشحال است که پای و پایگاهِ دشمن سرسخت ایران (اسرائیل) را به جوار مرزهای آن کشور کشانده است! امارات امیدوار است که در قبال فروش فلسطین و بیت المقدس، حمایت دنیای غرب را در مناقشه بر سرِ جزایر سه گانه‌ای مورد اختلاف با ایران به دست آورد.

و سرانجام امارات عامدانه تلاش کرده است تا در آستانه‌ای انتخابات ریاست جمهوری امریکا، یک کارت بازی و برگ برنده در اختیار ترامپ و جمهوریخواهان (دوست اعراب و اسرائیل و دشمن ایران) قرار دهد؛ تا آنان بار دیگر کلیددارِ کاخ سفید شوند و فشارها و تحریم ها بر ایران و محور مقاومت ادامه یابد.

متأسفانه کشورهای مسلمان اگر در هیچ عرصه‌ای نبوغ نداشته باشند؛ حداقل در خودزنی و همدیگرستیزی و بردگی برای دیگران، نبوغ و استعداد فوق العاده دارند.

مسیح ارزگانی