عمر خورشید چقدر است و چند سال دیگر عمر می کند؟

همان طور که می دانید خورشید یکی از ستارگان کهکشان راه شیری است که زمین زندگی خود را سالهاست مدیون این کره آتشین است. در این نوشته در خصوص عمر خورشید و اتفاقاتی که بعد از به پایان رسیدن حیات خورشید رخ خواهد داد. در این مقاله علاقه مندان به ستارگان و اجرام آسمانی را دعوت به مطالعه آن می کنیم.

زمین و پایان عمر خورشید

ستاره شناسان برای اجرام آسمانی نیز مانند دیگر موجودات زنده تولد، حیات و مرگ قائل هستند، با این تفاوت که این مراحل برای انسان و دیگر موجودات اگر صد سال است، برای این ستاره ها میلیارها سال و حتی بیشتر در نظر گرفته شده است.

اما این که خورشید چه زمانی به آخر عمر خود نزدیک می شود، شاید یکی از کابوس هایی باشد که سال هاست دست از سر زمین ما بر نمی دارد.

واقعا خورشید چه زمانی به پایان خود نزدیک می شود و چه اتفاقاتی برای این ستاره و کره زمین می افتد و این که آیا بعد از اینکه عمر خورشید به پایان رسید کره زمین نیز به پایان خود می رسد یا حیات زمین همچنان ادامه خواهد یافت؟

مدت زمان مدیدی است که سرویس های فضایی از جمله ناسا در این فکر هستند که جایی دیگر برای زندگی بشر پیدا کنند و یک کوچ دسته جمعی از این کره به کره ای دیگر که مناسب زندگی باشد داشته باشیم!

شاید این آماده سازی به این جهت باشد که کره زمین برای همیشه پایدار نخواهد بود و با به پایان رسیدن عمر خورشید کره زمین نیز باید به فکر جمع کردن بساط خود باشد.

کما این که هر صد سال که از عمر زمین می گذرد، لایه ازن نازک تر شده و حرارت و گرمای خورشید افزایش می یابد و اینها تاثیرات مستقیمی بر روی حیات و زندگی کره زمین نیز می گذارد.

این که با پایان یافتن عمر خورشید چه چیزی در انتظار زمین و زمینیان است، چیزی است که در ادامه مطلب به آن پرداخته شده است.

حیات خورشید

عمر خورشید بر اساس گفته های دانشمندان شاید به ده میلیارد سال برسد که ۴٫۶ میلیارد سال آن گذشته است و احتمالا چیزی در حدود ۵ میلیارد سال دیگر از عمر آن باقی مانده است.

عمر خورشید چند سال است

همان طور که گفته شد خورشید چیزی در حدود ۴٫۶ میلیارد سال قبل شکل گرفت و بعد از گذشت چندین میلیون سال به حالتی که امروز می بینیم در آمد.

خورشید در هر ثانیه ۵۴۴ میلیون تن هیدروژن را به هلیوم تبدیل می کند تا انرژی لازم را تولید کند. اما این هیدروژنی که در کره آتشین وجود دارد محدود است و چیزی حدود ۷ میلیارد سال دیگر به پایان می رسد.

این یعنی سوخت خورشید به اتمام می رسد، در نتیجه درجه حرارتش بالا می رود به طوری که با گستردگی و حرارت بیشتری زمین را به راحتی ذوب می کند.

این که می گوییم هفت میلیارد سال دیگر این اتفاقات می افتد درست است اما، زمینی ها خیلی زودتر متوجه پایان عمر خورشید و وقوع این اتفاقات می شوند.

چیزی در حدود یک میلیارد سال دیگر خورشید با قطری بزرگتر از اندازه فعلی اش، شاید ۱۵۰ برابر بزرگتر و قطورتر به زمین نزدیک و حتی مماس با آن خواهد شد.

درجه حرارتی که آن هنگام به زمین می رسد بیشتر از آن است که حتی فکرش را هم بکنیم، کوه ها ذوب شده و آب اقیانوس ها را تبخیر می شود.

خشکسالی های شدید و گسترده ای سراسر زمین را فرا می گیرد و انسان ها آخرین موجوداتی هستند که در کره زمین از بین خواهند رفت.

پیش از انسان طبیعت و گیاهان شعله ور و نابود می شوند، حیوانات گیاه خوار نیز در پی نابود شدن گیاهان از بین می روند. پهنه های قطبی ذوب می شوند و به تدریج حیوانات و جانوران دیگر و در نهایت انسان ها از بین می روند.

چند میلیارد سال دیگر، بعد از این که زمین از دی اکسید کربن اشباع شد خورشید که عمرش رو به پایان است، سیاره های اطراف خود، از جمله کره ما را به درون خود می کشد و اینگونه بعد از پایان عمر خورشید، پایان زمین نیز فرا می رسد که خوشبختانه ما آن روزها را شاهد نخواهیم بود.

بعد از این که خورشید تمام سیاره ها را به دورن خود کشید،  به تعبیر ستاره شناسان و دانشمندان دوران تراکم بالا در فرآیند هیدروژن و هلیوم که به آن گدازش هسته ای می گویند آغاز می شود.

در این زمان که پایان عمر خورشید است، حرارت آن بیشتر از هر زمان دیگری است، شاید چیزی به اندازه دو هزار برابر قدرت و حرارتی که امروزه از خورشید مشاهده می کنیم.

البته این دوران، خیلی طولانی نخواهد بود و در نهایت بعد از این گدازش و سرکشی، خورشید با عظمت و قدرتمند به ستاره ای کوچک و سپید رنگ مبدل می شود.

خورشیدی که امروز با این شکوه و قدرت، سلطنت می کند، در پایان عمر خود به شکل ستاره ای کوچک و برفکی تبدیل می شود که نه قدرت و شکوه دارد و نه نور و حرارت.

بعد از این که خورشید ما همچون ستاره ای برفکی شد، تغییر حالت می دهد و به گاز تبدیل می شود. در این زمان خورشید به تعبیر ستاره شناسان به زیباترین مرحله وجود خود می رسد.

ستاره برفکی زیبا، تکه تکه می شود و به شکل توده های گازی و ابری در فضا پراکنده شده صحنه ای زیبا و صد البته غم انگیز را به وجود می آورد.

این حالت خورشید که به شکل توده های گازی خود را نمایان می کند چیزی در حدود ۵۰ هزار سال طول می کشد.

این گازها و ابرهای معلق در طول این مدت در فضا سرگردان خواهند بود، که اگر انسان و بشری در آن روز روی کره زمین باشد شاهد این اتفاق و این توده های گازی در نزدیکی زمین خواهد بود!

البته اگر ناسا و دیگر سرویس های فضای تا آن زمان جایی برای ما و دیگر اهالی بشر در سیاره های بیگانه پیدا کرده باشند حتما این اتفاقات و رویدادها را از سیاره جدیدمان تماشا خواهیم کرد و شاید هم آن روز برای از بین رفتن خورشید زیبا و زمین نازنین مان در سوگ نشسته باشیم.