مقایسه حقوق معلم در افغانستان با چند کشور دیگر
- انتشار: ۶ اسد ۱۳۹۷
- سرویس: اجتماعیاقتصادتیتر 2فرهنگ و هنر
- شناسه مطلب: 45576
در حالی که معلمی به عنوان یک شغل پرمسئولیت در اکثر کشورهای جهان به شمار می آید، اما در افغانستان به این شکل نیست. اکثر معلمین در افغانستان بدون توجه به رشته ی تحصیلی در مکاتب استخدام می شود و همچنان میزان معاش/ حقوق معلم ها در افغانستان با سایر کشور بسیار متفاوت است.
به گزارش خبرگزاری اطلس، در سال های اخیر آموزش در افغانستان رشد چشمگیری داشته است، بسیاری از نقاط افغانستان با وجود ناامنی و نبود ساختمان برای مکاتب، علاقمندان بسیاری را برای فراگیری علم و دانش به مکتب ها جذب کرده است.
اما با وجود ورود هزاران دانش آموز به مکاتب کشور، در سال های اخیر مشکلاتی نیز در این عرصه وجود داشته است. از جمله استاندارد نبودن ساختمان های اکثر مکاتب کشور، نبود استادان حرفه ای و مرتبط به درس های دانش آموزان و میزان دستمزد پایین معلمان در افغانستان.
همه این مسایل باعث شده است تا پایه تحصیلی دانش آموزان در افغانستان بسیار ضعیف باشد. و اینکه معلمان نیز در افغانستان حقوق دستمزد پایینی دارد، نیز دلیلی شده است بر عدم توجه آنها به وضعیت شاگردان مکتب ها در افغانستان.
حقوق معلم در افغانستان و جهان
در حالیکه معلمان در افغانستان بین 6 تا 11 هزار افغانی در ماه حقوق دریافت می کنند، این موضوع در بعضی از کشور بسیار متفاوت با افغانستان است.
مثلاً برخی معلمان در ایران ماهانه ۳۰۰ تا ۶۰۰ دالر حقوق میگیرند؛ اما کشور کوچک و ثروتمند لوکزامبورگ به معلمان مکتب تازهکار، ماهانه بیش از ۷هزار دالر حقوق پرداخت میکند و این رقم برای برخی معلمان باتجربه ۱۴هزار دالر است.
در اسلواکی ماهانه حداقل ۱۲۰۰دالر به معلم ها و فرهنگی ها معاش داده میشود که این کشور را به یکی از بدترین کشورها برای زندگی معلمان مکتب در اروپا تبدیل کرده است.
در کره جنوبی به معلمان تازهکار ماهانه بیش از ۲۳۰۰دالر معاش داده میشود که بعد از ۱۰سال تدریس به ماهانه ۳۵۰۰دالر میرسد.
در امارات، معلم ها معمولاً ماهانه ۲۵۰۰دالر معاش میگیرند که تا ماهانه ششهزار دالر نیز افزایش مییابد. حقوق آموزگاران قطری، عمانی، کویتی و بحرینی و عربستانی هم نزدیک به همین مقدار است.
دیگر مشکلات معلم در افغانستان
از مسئله حقوق و معاش که بگذریم، امنیت شغلی از دیگر مشکلات یک معلم در افغانستان میباشد. از آنجایی که بیشتر مدارس در افغانستان بطور خصوصی اداره میشوند و با توجه به اوضاع اقتصادی منطقه و نیز افغانستان، بیسار پیش میاید که یک مکتب بدلیل مشکلات اقتصادی ناگهان اعلام ورشکستگی کرده و صدها معلم و دانش آموز بلاتکلیف میمانند.
در این بین، وزارت معارف افغانستان نیز هیچگونه طرحی مبنی بر حمایت از معلمین در افغانستان ندارد و همین، زمینه مهاجرت این قشر از جامعه به کشورهای اروپایی و تدریس در مراکز آموزشی آنجا را فراهم کرده است.
معضلی که گمان میرود با اصلاح ساختار آموزشی و بهبود در وضعیت حقوق معلم در افغانستان تا حد زیادی بتوان از شیوع و گسترش آن جلوگیری کرد.
بخاطر سغلی که دارم سالی حداقل یکبار له هرات یا کابل میروم. قیمت موساک و تاکسی و بخصوص غذا در کابل یک سوم ایران است. یک خانواده چهار نفره با داستن درآمد متوسط ۶ میلیون تومان میتوانند یک زندگی متوسط و نسبتا خوب داشته باشند اما متاسفانه نبود کار و فقز مردم درآمد ماهیانه یک کارگر را بزور به ماهی سه الی چهار میلیون میرساند که آنهم در صورت داشتن یک کار دائم و هر روز. متاسفانه اکثر مردان بیکار یا دستفروش هستند که اجناس که بفروش میرسانند نیز متعلق به کس دیگریست ! و آخر شب مقداری بخور و نمیر درصورت فروش خوب کف دستشان میگذارند. مردان و جوانا زیادی بی هدف در خیابانهای کابل و هرات قدم میزنند و منتظر هستند شاید کاری یک رکزه یا چند ساعته گیرشان بیافتاد. همه بصورتی یا فروسنده هستند یا راننده تاکسی بیرنج ( موتور یه جرخ) ظاهرا اوضاع بدتر هم شده. ورود هشتصد هزار افغانی به ایران.آنهم در طول دو ماه نشانه خوبی نیست. اکثر جوانان افغان به خارج شدن از کشور میاندشند و امیدی به آینده ندارند و به ایران و پاکستان میروند تا بتوانند با درآمدی متوسط شکم خانواده خود را در افغانستان سیر کنند. کشوری زیبا که به راحتی میتواند فقط از طریق جذب توریست و معادن و کشاورزی خیلی بیشتر از انروز خود درآمد کافی داشته باشند. در ثمینه تولید کفش ورزشی بسیار خوب کار میکنند و اجناس بسیار خوب و با کیفیتی دارند.متاسفانه بعد از ورود طالبان همه کسب و کارهایشان متوقف شده و منتظر آینده هستند و چشم همه به کمکهای خارجیست !