تکنولوژی پرتوشناسی چیست و چگونه به درمان بیماری ها کمک می کند؟

تکنولوژی پرتوشناسی یا همان رادیولوژی از این جهت دارای اهمیت است که به دکتر  رادیولوژیست این امکان را می دهد که با مشاهده تصاویر اندام های داخلی بدن تفسیر درستی از بیماری داشته باشد و داروی مناسبی برای درمان آن تجویز کند.

تکنولوژی پرتوشناسی در واقع باعث شد بشر بتواند از پوست و گوشت انسان بگذرد و به اعماق عجیب و غریب بدن انسان راه یابد.

با سرویس اطلس پلاسدر خواندن این مطلب همراه شوید تا با تکنولوژی پرتوشناسی آشنایی بهتری پید کنید.

معرفی تکنولوژی پرتوشناسی

با توجه به رشد و توسعه ابعاد علم پزشکی، امروزه تکنولوژی پرتوشناسی نیز  اهمیت ویژه ای در درمان بیماری ها کسب کرده است. استفاده از اشعه یونیزان در تشخیص و تحقیق و درمان بیماری ها اهمیت فوق العاده ای دارد. بنابراین نیاز به تربیت افرادی که به این  علم آشنا باشند و بتوانند از این علم در رشته پزشکی استفاده کنند به شدت احساس می شود.

در اجرای بند ۱۲ و اصل سوم و اصل بیست و نهم و سی ام و بند ۱ اصل چهل و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، باید در  کنار تربیت پزشکان متخصص و متعهد به تربیت سریع کاردانان ماهر در رشته پرتوشناسی نیز  اقدام شود.
دوره کاردانی تکنولوژی پرتوشناسی علاوه برآنکه مقدمه ای است برای دوره های بالاتر این رشته ، تربیت نیروی انسانی مورد نیاز بخشهای پرتوشناسی تشخیصی را نیز در حد کاردانی به عهده دارد. 
فارغ التحصیلان این دوره آموزشی قادر خواهند بود در مراکز بهداشتی و درمانی سراسر کشور به عنوان همکار در کنار کارشناسان و متخصصین این رشته کلیه خدمات لازم را انجام  دهند.

تکنولوژی پرتوشناسی که در سال های اخیر پیشرفت زیادی را تجربه کرده در واقع همان تصویر برداری از اعضای مختلف بدن انسان با استفاده از اشعه می باشد. تصاویر گرفته شده از اعضای مختلف بدن راه را برای تشخیص پزشکی آسان می سازد.

دانشجویان این رشته قبل از هرچیز  باید دروس پایه شامل فیزیک، آناتومی و فیزیولوژی را سپری کنند و در ادامه سراغ دروس تخصصی تصویر برداری پزشکی بروند.

در تکنولوژی پرتوشناسی از دستگاه های مختلفی برای تصویر برداری از اعضای بدن  استفاده می شود، برخی از این تصویربرداری‌ها ساده است؛ مثل تصویربرداری از دست، پا و انگشتان، اما برخی از تصویربرداری‌ها تداخلی است؛ مثل تصویربرداری از سیستم‌ گوارش، عروق و ادرار. این‌گونه‌ تصویربرداری‌ها، اختصاصی و نسبتاً دشوار می‌باشد و نیاز به دانش ویژه دارد. در این میان تصویربرداری‌های ساده بر عهده فارغ‌التحصیلان کاردانی و تصویربرداری‌های تخصصی و کار با دستگاه‌های M.R.I و C.P بر عهده فارغ‌التحصیلان کارشناسی است.

دروس پایه و اصلی رشته تکنولوژی پرتوشناسی

“فیزیک عمومی، تشریح، فیزیولوژی انسان، بهداشت عمومی” جزء دروس پایه و “کمک‌های اولیه و مراقبت از بیمار در بخش پرتوشناسی، تشریح استخوان و مفاصل، اصطلاحات پرتوشناسی و ترمینولوژی پزشکی” از دروس اصلی رشته پرتوشناسی می باشد.

دروس تخصصی این رشته عبارتند از “فیزیک پرتوها، فیزیک پرتوشناسی تشخصیص، رادیوبیولوژی و حفاظت در برابر پرتوهای یون‌ساز، روش‌های پرتوگاری، رادیوگرافی با ماده حاجب، اصول تاریکخانه، اصول نگهداری و تعمیرات مقدماتی دستگاه‌های پرتوشناسی، ارزیابی تکنیکی فیلم‌های پرتونگاری و کارآموزی بیمارستانی.”

کار یک رادیولوژیست یک کار بیمارستانی است و فردی که در این رشته تحصیل می کند باید روحیه لازم برای کار در بیمارستان و سر و کله زدن با بیماران را داشته باشد. تکنولوژی پرتوشناسی رشته ای است عملی، بدین معنا که فرد رادیولوژیست در بیمارستان و حین تصویر برداری از اعضای مختلف بدن انسان باید بتواند تمام تئوری هایی که در طول تحصیل کسب کرده است را به طور عملی مورد استفاده قرار دهد.

یک رادیولوژیست باید در درس‌های زیست‌شناسی، ریاضی و فیزیک توانمند باشد. تسلط به درس‌های ریاضی و فزیک تا جایی مهم است که برخی از استادان رادیولوژی معتقدند دانشجوی این رشته باید از بین داوطلبان گروه آزمایشی ریاضی و فنی انتخاب گردد. زیرا بدون آگاهی از اصول فیزیک که بر مبنای آن، کار تصویر‌برداری انجام می‌گیرد، امکان اشتباه در این کار وجود دارد.

یک کارشناس تکنولوژی پرتوشناسی دقیقا چه کاری انجام می دهد؟

کار یک کارشناس تکنولوژی پرتوشناسی در واقع این است که بیماری ها یا حالات غیر طبیعی را با استفاده از تصویر برداری از اعضای بدن تشخیص بدهد. تصویر برداری از اعضای بدن با استفاده از روش های تصویربرداری مثل رادیوگرافی ساده، آنژیوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی و روش های دیگر صورت می گیرد. کارشناس تکنولوژی پرتوشناسی به دستور پزشک از بیمار تصویر برداری می کند، به بیمار کمک می کند درست جلو دستگاه بایستد تا تصویری مناسب از اعضای بدن او گرفته شود. برخی کارشناس تکنولوژی پرتوشناسی (پرتو شناس)  از بیمار فیلم می گیرند: برخی فیلم ها ساده و برخی دیگر مثل سی تی اسکن و ام آر آی پیشرفته تر هستند. کارشناس تکنولوژی پرتوشناسی پس از گرفتن عکس باید عکس ها را چک کند تا اگر کیفیت لازم را ندارند، دوباره عکس برداری کنند.

تکنولوژی پرتوشناسی، شاخه ای از علوم پایه پزشکی

اکنون که با ما در خواندن این مطلب همراه شدید، اطلاعات خوبی در مورد تکنولوژی پرتوشناسی یا همان رادیولوژی کسب کردید: حالا می دانید که اگر عاشق علم و تکنولوژی هستید می توانید این رشته را انتخاب کنید.

 نیز می دانید که تکنولوژی پرتوشناسی یک شاخه از علوم پایه پزشکی است که با مطالعه و به کار بردن فناوری تصویربرداری توسط تابش و اشعه ایکس، به تشخیص بیماری می پردازد. برای نخستین بار رادیوگرافی در میدان جنگ برای تصویربرداری از بدن سربازان زخمی مورد استفاده قرار گرفت.

پرتوشناسی انواع مختلفی دارد که از بین آنها می توان به رادیوگرافی ساده، آنژیوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی و … اشاره کرد.

همین طور دانستید که کارشناس رادیولوژی به کمک انواع فن آوری های تصویربرداری از قسمت های مختلف بدن بیمار (مطابق با دستور پزشک معالج) تصویربرداری می کند. در هر مرکز تصویربرداری پزشک متخصص پرتوشناسی (پزشک رادیولوژیست) حضور دارد که با استفاده از روش ها و تجهیزات مختلف تصویربرداری به تشخیص بیماری ها می پردازد. وظیفه این پزشک متخصص تشخیص بیماری ها، شکستگی ها و …از روی تصاویر رادیوگرافی است. انجام کار تصویربرداری و کنترل ظهور و تثبیت تصاویر رادیوگرافی بر عهده تکنسین رادیولوژی (کارشناس پرتوشناسی) می باشد.

فردی که تکنولوژی پرتوشناسی می خواند باید مهارت ارتباطی خوبی دربرخورد با بیماران داشته و قبل از تصویربرداری اطلاعات و دستورات لازم را به آنها بدهد. او باید با کلیه تجهیزات و دستگاه های رادیوگرافی به خوبی آشنا بوده و در استفاده از آنها تبحر داشته باشد.

در صورتیکه تکنولوژی پرتوشناسی را به عنوان رشته تحصیلی خود انتخاب می کنید باید بدانید که ساعت کاری شما می تواند تمام وقت باشد و باید آمادگی کار در بیمارستان ها، درمانگاه ها و مراکز رادیولوژی را داشته باشید.

البته فراموش نکنید که هنگام کار لباس های محافظ در برابر اشعه ایکس را به تن کنید.

نیز توجه کنید که با استفاده از روش های ایمنی مناسب بدن بیمار خود را از تابش اشعه های  مضر حفظ کنید.

کارشناسان رادیولوژی معمولا بعد از دو یا سه هفته کار مداوم از یک مرخصی ده تا پانزده روزه برای استراحت و تخلیه اشعه های احتمالی وارد شده به بدن استفاده می کنند.