تاریخچه پیدایش عکاسی

 عکاسی در دنیای امروز از حالت سرگرمی صرف خارج شده و به مدد تکنولوژی پیشرفته به یک صنعت بزرگ تبدیل شده است.

شاید در سال ۱۸۳۰ میلادی که هنر عکاسی برای اولین بار با به عرصه وجود گذاشت کمتر کسی تصور می کرد روزی به یک صنعت چند میلیارد دلاری بدل شود.

اگر به تاریخچه پیدایش عکاسی علاقه مند هستید با ما کمی به عقب برگردید:

اصول عکاسی قبل از پیدایش عکاسی

مردم قبل از به وجود آمدن هنر عکاسی با اصول آن آشنا بودند و تصویر را روی دیوار یا تکه های کاغذ پردازش می کردند.

در آن زمان اما چاپ کردن کار سختی بود چون کسی نمی دانست چه طور نور را حفظ کند. با گذشت زمان اما ابزار لازم برای این کار ساخته شد و تاریک خانه ها به وجود آمد.

تاریخ پیدایش تاریک خانه ها را قرن ۱۳ تا ۱۴ عنوان کرده اند. یک نسخه خطی از یک دانشمند عربی به نام حسن ایبن در قرن نوزدهم وجود دارد که ماجرای کار وی در یک تاریک خانه و عکاسی مشابه عکاسی امروز را نشان می دهد.

تاریک خانه و توسعه هنر عکاسی

همان طور که دیدید مردم علی رغم آشنایی با اصول عکاسی هرگز نمی دانستند چه طور نور را حفظ کرده عکس ها را چاپ نماید. با گذشت زمان تاریک خانه ها به وجود آمد و امکان چاپ عکس ها حاصل شد.

تاریک خانه در اصل یک فضای تاریک جعبه ایی شکل بود که در یک طرف آن سوراخی وجود داشت. این سوراخ باید آنقدر کوچک باشد تا دوربین به خوبی کار کند.

روش کار هم به این صورت بود که نوری که از روزنه تاریک خانه وارد می شد به خاطر قوانین نوری روی دیوار جعبه یک تصویر تشکیل می داد. این تصویر اما وارونه بود. با گذشت زمان آینه و فیلم برای ثبت و حفظ تصویر ایجاد شده مورد استفاده قرار گرفت و دوربین های آنالوگ به بازار آمد.

اصول عکاسی و استفاده کنندگان از آنها

گفته شده که هنرمندان دوره رنسانس از جمله «لئوناردو و میکلانژ» به طور گسترده از اصول عکاسی استفاده می کرد. جووانی باتیستا، محقق ایتالیایی، در قرن شانزدهم مقاله ای در مورد نحوه  استفاده از تاری خانه نوشت.

وی تصویر مردمی که بیرون از تاریک خانه بودند را روی بوم داخل جعبه تاریک خانه انداخت و در ادامه تصویر را کنار کشید و آن را کپی نمود. این روش کاملا شبیه روشی بود که در قرن بیستم در صنعت انیمیشن مورد استفاده قرار گرفت.

در صنعت انیمیشن از طرحی به نام روتوروسکوپی استفاده می شد. جووانی اما به جرم جادوگری دستگیر و مجبور شد نظر خود را کنار بگذارد.

در آن زمان استفاده از تاریک خانه بسیار وحشتناک و عجیب به نظر می رسید. در دوره رنسانس بسیاری استفاده از تاریک خانه را تقلب می دانستند.

این درحالی ست که امروزه همه ما درک کرده ایم تاریک خانه مدل اولیه دوربین های عکاسی مدرن امروزی ست اگرچه تصور آن کمی سخت به نظر می رسد.

از تاریک خانه تا عکس های ثابت

می توان گفت که از قرن پنجم تاکنون مفهوم عکاسی در سراسر جهان وجود داشته است و یک دانشمند عراقی در قرن یازدهم تاریک خانه را ساخت.

از آن پس هیچ دوربینی تصویری را ثبت نکرد و تنها تصاویر را روی سطح دیگری قرار داد. تصاویری که از طریق تاریک خانه گرفته می شد نیز وارونه بود. در قرن هفدهم اما دوربین هایی با لنزهای اصلی به وجود آمد تا نور را متمرکز کند.

می توان گفت که اولین تصویر ثابت در عکاسی در اواخر دهه ۱۸۳۰ توسط فرانسوی ها آغاز شد. جوزف در آن زمان توانست از یک دوربین قابل حمل استفاده کرده یک بشقاب مفرغی پوشیده شده با قیر را در معرض تابش نور قرار دهد و تصویری ایجاد کند که به سادگی محو نشود.

این موفقیت جوزف زمینه را برای پیشرفت های بعدی و شکل گیری کلیشه چاپ، صفحه حساس  عکاسی و صفحات خیس در نیم نخست دهه ۱۸۰۰ به وجود آورد.

عوامل سه گانه توسعه عکاسی

عکاسان آزمایشات مختلفی را با انواع و اقسام امولسیون و مواد شیمیایی و آزمایشات انجام دادند.«کلیشه چاپ، صفحات حساس عکاسی و صفحات خشک» سه عامل اصلی در توسعه عکاسی مدرن می باشند.

کلیشه چاپ از آزمایشات جوزف فرانسوی تکامل یافت و شکل گرفت. کلیشه چاپ در آن زمان از یک صفحه مسی تشکیل شده بود که با نقره پوشانده می شد و پیش از در معرض نور قرار گرفتن در معرض بخار ید قرار می گرفت. قبل از چاپ عکس این کلیشه باید پانزده دقیقه در معرض نور قرار می گرفت. تا اواخر دهه ۱۸۵۰ که صفحات امولسیون به بازار آمد این کلیشه چاپ طرفداران خاص خود را داشت.

صفحات حساس عکاسی

همان طور که دیدید جوزف فرانسوی برای اولین بار آزمایشاتی انجام داد که منجر به توسعه هنر عکاسی شد. یکی از این آزمایشات به تولید صفحات حساس عکاسی انجامید.

صفحات حساس عکاسی یا صفحات مرطوب ارزان تر از کلیشه چاپ بود و برخلاف کلیشه چاب تنها دو تا سه ثانیه زمان نوردهی لازم داشت.

در آن زمان عکس های صورت رایج ترین عکس ها بود و این صفحات حساس برای این کار مناسب به نظر می رسید. در این صفحات مرطوب از یک فرایند امولسیون کننده به نام فرایند کلودین استفاده شده بود که برای افزایش تمرکز به دوربین اضافه می شد.

«تاینی تیپ و آمیروتیپ» دو نوع معروف از صفحات حساس عکاسی در آن زمان به شمار می رفتند. در آمرو تیپ به جای صفحه مسی از یک صفحه شیشه ای استفاده شده بود.

در تاینی تیپ اما از یک بشقاب حلبی استفاده شده بود. در دهه ۱۸۷۰ اما هنر عکاسی یک پیشرفت بزرگ را مشاهده کرد: ریچارد مادوکس صفحاتی ژلاتینی خشک را ساخت تا به جای صفحات مرطوب در عکاسی مورد استفاده قرار گیرد.

 عکاسی برای عموم

جورج ایستمن در دهه ۱۸۸۰ شرکت کودک را تاسیس نمود: او یک رول انعطاف پذیر فیلم درست کرد که نیازی به تغییر مداوم صفحات جامد نداشت. این کار  سبب شد یک دوربین مجهز با قابلیت نگهداری ۱۰۰ فیلم ساخته شود. این دوربین یک لنز کوچک بدون نیاز به تنظیم نیز داشت. با اختراع این دوربین همگان و حتی افراد متوسط توانستند عکاسی کنند.