تاثیر تنبیه بر رشد مغز کودک

تنبیه برای کودک یک شوک جسمی یا روانی محسوب می شود که کودک را به اصطلاح متوجه اشتباه خود کرده و در مورد عواقب کارش به او هشدار می دهد.

 این هشدار به شکل های مختلفی، از جمله نگاه های غضب آلود، بی اعتنایی، توبیخ، محروم کردن از گردش و تفریحات مورد علاقه کودک، بازی ، مهمانی رفتن و تماشای تلویزیون و در نهایت با کتک زدن همراه می شود.

تنیبه بدنی یکی از منسوخ ترین روش های تربیتی محسوب می شود که برخی از والدین آن را در پیش می گیرند و تبعات بدی برای کودکان در پی دارد.

از دیگر عواقب سوء تنبیه بدنی بر روی کودکان این است که معمولا در این افراد افزایش اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و به وجود آمدن احساس حقارت دیده می شود.

همچنین کودکانی که مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند دارای روحیه ی  زورگویی و پرخاشگری می شوند و به طور معمول برای به دست آوردن نیازهای شان به روش های غیر اخلاقی از جمله دروغ‌گویی، حیله‌گری و ریاکاری رو می آورند..

تنبیه بدنی در کودکان باعث تغییر سبک ارتباطی آنها با آدم های اطراف شان می ‌شود چرا که کودک یاد گرفته در مقابل خواسته‌های دیگران از روش های  تنبیهی استفاده کند..

تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است، یکی از این پژوهش ها بر روی ۸۰۶ کودک در سنین ۲ تا ۴ ساله نشان داد که آن دسته از کودکان ۲ تا ۴ ساله‌ای که یک بار تنبیه شده بودند نسبت به کودکانی که اصلاً تنبیه نشده بودند ، بهره ی هوشی پنج برابر پائین‌ تر داشتند..

هرچقدر پدر و مادری فرزندان خود را تنبیه بیشتری کنند رشد و پرورش روان و مغز آنها کندتر می‌ شود و حتی تنبیه به میزان بسیار کم تأثیری منفی بر ضریب هوشی کودکان می‌گذارد.

خشونت کلامی و تأثیر آن بر رشد مغزی کودک

بر طبق تحقیقات دانشمندان و محققین در حیطه ی تربیت کودک آن دسته از کودکانی که در دوران کودکی در معرض توهین ها ، تحقیرات و تنبیه والدین خود قرار می‌گیرند رشد آن قسمت از مغز این کودکان ، که با یادگیری زبان مرتبط است مختل می شود و کودک در آینده با مشکلات ذهنی فراوانی روبرو خواهد شد..

خشونت های کلامی والدین تأثیری منفی و ماندگار بر روحیه ی کودکان دارد و هنگامی که یک کودک به واسطه ی والدین تحقیر می‌ شود، در آینده به یک انسان بیش از اندازه پرخاشگر و یا
بیش از حد مطیع تبدیل می شود که در هر دو حالت این فرد در آینده شخصیتی نا متعادل و آسیب‌پذیر خواهد داشت..

تحقیقات دانشمندان در حوزه کودک ، به این مسئله اشاره دارد که آثار منفی این سوء رفتار بسیار زیاد است و باید برای مبارزه با آن قدم‌ های موثری برداشته شود..

اسکن مغزی در افرادی که دوران خردسالی شان با تحقیر مواجه بوده اند نشان می‌ دهد که قسمت خاکستری مغز آنها که با فراگیری زبان مرتبط است چیزی در حدود ۱۰درصد نسبت به افرادی که با خشونت کلامی مواجه نبوده اند کمتر است..

یکی از اساتید دانشگاه پزشکی هاروارد به نام دکتر مارتین تیچر به همراه همکارانش در ایالت بوستون آمریکا ، سوالاتی را به شکل جامع طراحی کردند و از ۱۷ نفر که در دوران کودکی شان تنها از خشونت کلامی آسیب دیده‌اند خواستند که به این سوالات پاسخ بدهند.

دانشمندان و محققان به انتقادهای پی در پی و تحقیر‌آمیز توسط والدین و اطرافیان که به کم کم باعث ایجاد استرس و عدم اعتماد به نفس فرد می‌شود، بد رفتاری و آزار و اذیت کلامی می‌ گویند.

این تیم که متشکل از دکتر تیچر و همکارانش بود ، ۱۷ نفر دیگر را که با گروه اول آزمایشی از لحاظ طبقه اجتماعی با یکدیگر همسان بودند ، اما تحت تأثیر بد رفتاری کلامی قرار نگرفته بودند انتخاب کردند و بر روی آنها نیز تحقیقاتی انجام دادند.

در مقایسه اسکن مغز این دو گروه اختلاف ۱۰درصدی در اندازه آن قسمت از مغز این افراد که مسئول درک و فراگیری زبان و آهنگ و موسیقی بود مشاهده شد..

همچنین این اسکن های مغزی کاهش قابل توجه ای در اندازه آن قسمت از مغز که شامل فهم جمله‌ بندی کلمات است در گروه آسیب دیده از بد رفتارهای کلامی را نشان می‌‌ دهد..

دکتر تیچر در این خصوص می گوید ؛ ممکن است آزار کلامی ، باعث توقف ترشح هورمون رشد در بخش ‌هایی از مغز که در ارتباط با یادگیری زبان است شود ، در نتیجه این خشونت ها می‌ تواند موجب نارسائی‌ در مغز این افراد شود..

نرمال نبودن رشد بخش هایی از مغز در افرادی که قربانی آزارهای کلامی و خشونت هستند نه تنها در یادگیری مهارت ‌های گفتاری بلکه در میزان بهره هوشی آنان نیز تأثیر منفی دارد چرا که

در تست هوشی که از این دو گروه گرفته شد متوسط ضریب هوشی گروه اول که مورد خشونت و آزار کلامی قرار گرفته بودند ۱۱۲ و گروه دیگر ۱۲۴ بود..

نتایج این تحقیقات بسیار حائز اهمیت است و نشانگر این است که آزار و اذیت کلامی در دوران کودکی مانع رشد طبیعی مغز می‌شود و این موضوعی است که اغلب پدر و مادرها به آن توجه ندارند و فکر می ‌کنند که فقط تنبیهات بدنی است که به فرزندان شان آسیب می‌رساند.

روش های جایگزین

روش های  متفاوت دیگری وجود دارد که والدین می توانند جایگزین روش های  تنبیه کودک کنند که آنها به شیوه ای صحیح تربیت شوند.

به عنوان مثال می توانید کودک خود را در اتاقش و یا گوشه ای از خانه تنها بگذارید، و به بهانه‌ گیری‌ های بی‌ دلیل او توجه نکنید.

بسیاری روش های تربیتی دیگر وجود دارد که می‌تواند به رفتارهای خشونت‌ بار پدر و مادر و ابراز آن به شکل فیزیکی به کودک ، پایان دهد.

برای پیدا کردن راه‌ حل مناسب قدم مهم و موثر شناخت خودتان و بعد از آن شناخت کودک تان می باشد ، تا از این طریق به وضعیتی که در پایان ممکن است به بحث ، عصبانیت و حتی خشونت‌های لفظی و شاید فیزیکی ختم می‌ شود هر چه کوتاه‌ تر و سریع تر پایان دهید.

بهتر است پیش از آن که به تربیت کودکان تان بپردازید، از تربیت خودتان غافل نشوید.