بهترین ورزش نابینایان چیست؟

نابینایان جز دستۀ معلولین حسی به شمار می‌آیند. این دسته از معلولین صدمه دیدگان حسی شنوایی و یا حسی بینایی را شامل می‌شوند. ما در این مقاله پیرامون ورزش نابینایان مطالبی را ارائه می دهیم.

معلولین حسی شامل کم شنوایان و کم بینایان، ناشنوایان و نابینایان هستند. بحث اصلی در ورزش نابینایان بیشتر در خصوص این است که چگونه اهداف حرکتی را می‌توان به آنها تفهیم کرد.

اهداف ورزش نابینایان:

افراد کم بینا و علی الخصوص کودکانی که دچار کم بینایی هستند. بر طبق تحقیقات به عمل آمده در خصوص تست هماهنگی بدنی بین تعدادی دختر و پسر کم بینا (۱۳۰ نفر) مشخص شد که تعدا کمی از آنها (فقط ۱۹ نفر)، دارای هماهنگی های بدنی هستند.

این افراد و به خصوص کودکان کم بینا نسبت به دیگران در زمینۀ هماهنگی بدنی دچار عقب ماندگی تکاملی هستند. البته این ضعف در هماهنگی تا حد زیادی به صدمه دیدگی حس بینایی آنها مربوط می‌شود.

این ضعف به دلیل شرایط نامناسب تکاملی در این این کودکان و همچنین عدم تربیت حرکتی-روانی قابل قبول در سنین ابتدایی زندگی فرد می‌باشد.

این افراد علاوه بر اینکه دارای هماهنگی های بدنی نیستند، در هنگام ورزش در محیط های نا آشنا به دلیل عدم تسلط بر محیط ترس بر آنها غلبه می‌کند.

نابینایی کامل هم باعث ایجاد نوعی رفتار می‌شود که می‌توان در زمینه های حرکتی و روانی آن را مشاهده کرد. مثلا این افراد در
محیطهای نا آشنا و همچنین در موقعیت های غیر عادی کاملا محتاطانه منتظر هستند. برای رفع این رفتار در افراد نابینا باید مربی یا معلم به او اطمینان کامل در خصوص موقعیتی که در آن قرار دارد بدهد.

طبقه بندی معلولین بینایی:

این معلولین به طور کلی به دو دستۀ نابینا و کم‌بینا قابل تقسیم هستند. اما در طبقه بندی ورزشی بین این دو دسته تفاوتی وجود ندارد. و سعی می‌شود فعالیت ورزشی با توجه به درجۀ بینایی و توانایی دید آنها انجام می‌گیرد.

کلاس های نابینایی:

زاویۀ دید در حین فعالیت ورزشی اهمیتی ندارد. کلاس های بینایی شامل، نابینایی کامل، کم بینایی زیاد و کم بینایی کم می‌باشد.

عدم بر طرف شدن نیازهای نابینایان:

اگر نیازهای معلولین ورزشکار مخصوصا معلولین بنیایی رفع نشود، مشکلات حرکتی-روانی خاصی در آنها به وجود می‌آید. که از جملۀ آن می‌توان به حرکات ناموزون و بدون ریتم اشاره کرد.

اینکه حس بینایی ندارند نابینایان را مبتلا به ترس از محیط های نا آشنا کرده است که مواجه با موقعیت هایی که آشنایی با آن ندارند، باعث عدم حرکت و کم تحرکی آنان می‌باشد.

تجربیات منفی افراد نابینا:

برخی تجربیات منفی که شخص نابینا روزانه با آن مواجه است، باعث می‌شود عضلات فرد به حالت انقباض در آید و احتیاط هایی که ناچار از آنها است می‌تواند آنها را از نظر فعالیت های ورزشی کاملا غیر فعال کند.

اهداف ورزش نابینایان:

از اهداف ورزش نابینایان و معلولین می‌تواند به ایجاد شرایط مناسب برای رشد طبیعی تواناهایی حرکتی و روانی کودکان نابینا و کم بینا در سنین کودکی و قبل از دبستان اشاره کرد.

و همچنین حمایت از روند تکامل کودک نابینا از طریق فراهم آوردن فضاهای حرکتی و وسایل بازی مناسب و مخصوص از دیگر اهداف ورزش نابینایان می باشد.

ایجاد شرایطی که در آن کودک نابینا بتواند حداکثر اطمینان از موقعیت و مکاهی که در آن قرار دارد در حین انجام حرکات ورزشی داشته باشد. تا اینگونه بتواند در حد امکان فعالیت های ورزشی مستقلی انجام دهد.

از دیگر اهداف ورزش نابینایان آموزش دادن کودکان نابینا در استفاده مفید از حداکثر توانایی های موجود می‌ باشد.

توسعۀ تجربیات حرکتی

آموزش دادن یک سری حرکات اولیه مانند راه رفتن، دویدن، پرش، جهش و…، به عنوان شرایط اولیه برای یادگیری مهارت های حرکتی و آشنایی آنها با حالات اولیه در فعالیت های ورزشی که برای این افراد می‌تواند سودمند باشد.

کمک های لازم برای بالا بردن بازدهی نابینایان از طریق مشارکت آنها در مسابقات ورزشی مختلف. و فراهم آوری موقعیت هایی که در آن نابینایان بتوانند رفتار اجتماعی را تمرین کنند.

به عنوان مثال به این افراد وظایف گروهی از قبیل ورزشهایی مانند دوچرخه سواری، قایق سواری، جودو و …، با همکاری افرادی که دارای معلولیت نیستند موکول کنند.

سعی در آگاه سازی معلولین نسبت به امکانات موجود برای مشارکت در فعالیت های مختلف ورزشی و هر فعالیتی که در موقعیت های ناآشنا برای این افراد پیش می‌آید.

این موقعیت ها باید با توضیحات مربی و معلمان ورزشی همراه باشد. همچنین برای افراد کم بینا نشان دادن حرکات ورزشی بسیار اهمیت دارد.

معلولین بینایی می‌توانند در اکثر فعالیت های ورزشی از قبیل دو و میدانی، بدن سازی، ورزش هایی مثل اسکی و لژسواری، فعالیت های ورزشی از قبیل ژیمناستیک، شنا، شطرنج، ورزش های رزمی مثل جودو، تکواندو و کشتی، اسب سواری و دوچرخه سواری شرکت کنند.

همچنین این معلولین می‌توانند به ورزش گلبال که ورزش مخصوص نابینایان است و از اصلی ترین رشته های ورزشی آنها محسوب می‌شود به صورت تیمی اقدام کنند.

ورزش گروهی گلبال:

این ورزش گروهی مخصوص نابینایان است و قوانین آن هر چهار سال یک بار بعد از بازی های پارا المپیک از سوی فدراسیون جهانی گلبال تغییر کرده به روز می‌شود.

زمین گلبال مستطیلی به طول ۱۸ و عرض ۹ متر است. دروازه ها در این زمین در عرض ۹ متری قرار دارند. دو تیم سه نفره در زمین، شامل ورزشکاران نابینا و کم بینا است که چشم های شان را با چشم بند بسته اند و در دو نیمه دوازده دقیقه ای با هم رقابت می‌کنند.

توپ های این ورزش دارای هشت روزنه هستند و زنگوله هایی داخل آنها جای دارد. در طول مسابقه، سکوت کاملی حکم فرما است، تا ورزشکاران بتواند با پیگیری صدای توپ ها با قوانین خاص بازی به تیم مقابل گل بزنند.

در صورت اعمال هر گونه خطا مانند خطاهای لانگ‌بال، های‌بال و چشم بند، بازیکنی که خطا کرده در سه دروازه در مقابل پنالتی تیم حریف می‌ایستد.

گلبال ورزش نابینایان است که در سال های اخیر بارها پرچم ایران را در مسابقات پارا المپیک و پارا آسیایی بالا برده اند.
این ورزش اثرات روحی و روانی بسیاری بر زندگی این افراد داشته است. افرادی که با وجود نابینایی و یا کم بینایی دارای انگیزه های فراوانی در زندگی شده اند.