سرویس دیدگاه

آیا کودکان هم بغاوت کرده بودند؟!

بر اساس روایت‌های که منابع معتبر به رسانه‌ها ارائه کرده‌اند، در حمله گروه طالبان هشت نفر از شیعیان هزاره کشته شده‌اند که در میان آنها سه کودک نیز شامل است. این کودکان از ۱۱ تا ۱۴ سال سن دارند.

بنیادگرایی علیه بنیادگرایی؛ طالبان و ممنوعیت سازمان‌های بنیادگرا

تنها در پرتو دموکراسی است که جا برای همه گروه‌ها باز می‌شود بدون این‌که یکی بخواهد دیگری را به صورت قهرآمیز از میان بردارد. پناه بردن رهبران این گروه‌ها از دست نظام اسلامی طالبان به نظام سکولار ترکیه درس آموزنده‌ای است برای کسانی که عقلی برای اندیشیدن دارند.

قبیله و غارت‌گری

نماز شکرگزاری این گروه را که دیدم، همان روایت‌های کتب تاریخ یادم آمد.
جالب است که شماری در این قرن بیست و یک نیز با همان روش‌های کهنه و از راه غارت‌گری می‌خواهند امرار معاش کنند.

مسئولیت ما!

همان‌گونه که بی‌کار کردن زنان و بی‌سواد نگه‌داشتن دختران جنایت علیه بشریت قلمداد شده، فجایعی چون قتل عام کاج و سیوک نیز مصداق بارز نسل‌زدایی است و با غرض و نیت نیست و نابودسازی یک جماعت مذهبی و قومی انجام گرفته است.

نسل کشی سیستماتیک ادامه دارد!

در سرزمینی که نه قانون وجود دارد، نه منطق، نه وجدان، بسان گرگان درنده، شب هنگام هجوم بر خانواده های بی پناه و کشتار سبعانه زنان و کودکان و غیر نظامیان انجام می شود

از استادیوم دوحه قطر تا استادیوم لوگر افغانستان!

عرب ها با هوشیاری تمام توانسته اند در دهلیز دیپلماسی جهان راه پیدا کنند و اتهام «عرب های تروریست» را به میدان افغان های باغیرت و چچنی ها و ایغورها و ازبکستانی ها و تاجیکستانی های اغفال شده و عرب های افغان شمال آفریقا واگذار کنند.

تبدیل تهدیدها به فرصت های سازنده

طی چند دهه، بخصوص با سقوط جمهوریت شمار زیادی از هم وطنان ما مجبور شدند به علت های مختلف از جمله تهدید و در خطر بودن و مشکلات اقتصادی و…. به خارج از کشور مهاجر و پناهنده شوند.

تاریخ را برای آینده مرور کنیم نه مظلوم نمایی!

تفاوت اساسی ما در مرور تاریخ با سلسله حاکم در این است که آنان با مطالعه تاریخ پندها و روش های حفظ قدرت و سرکوب رقیب ها را می آموزند.اما، ما تاریخ را برای مرثیه خوانی و تسکین روح مجروح و مظلوم نمایی خود مرور می کنیم.

امیر حبیب‌الله‌خان

ماجرای پرستوهای انگلیسی در کنار امیر!

حبیب‌الله‌خان چنان با این دو خانم انگلیسی انس گرفته و رابطه عاطفی برقرار کرده بود که وقتی امیر بدون آن‌ها به افغانستان برگشت، به اصطلاح امروزی‌ها شکست عشقی خورد و افسردگی گرفت.