گزارش‌های رسیده حکایت از آن دارد که جنگ با کرونا در کشور ما و پاکستان به مرحله “تن به تن” رسیده است. کسی نمی‌تواند از کسی پرستاری کند. کسی نمی‌تواند کسی را درمان کند. کسی نمی‌تواند کسی را تجهیز و دفن کند. دیگر باید قبول کنیم که کرونا وضعیتی را بر ما حاکم کرده که می‌توان آن قیامت صغری نامید.
اتفاق وحشتناکی است که بیانگر بی‌پناهی و بی‌چارکی این ملت و مردم می‌باشد. اما در راستای رسیدن به رهایی و نجات، برای فضای دادخواهی تلاش نماییم نه برای خلق دشمنی!
باتاسف باردیگر دریک رویداد دردناک، چند هم وطن ما، برای بدست آوردن لقمه نانی و نجات فرزندان شان از گرسنگی، جان خود را بگونه سوزناک از دست دادند.
بهتراست با توجه به شرایط تازه و بالا رفتن آمار مرگ و میر و شیوع گسترده کرونا و شبه کرونا؛ یکبار دیگر _ نیازی هم به تازه کردن نیست _ همان مطالب، ویدئوها، تذکرات را ریوو کرده بالا بیاورند تا بار دیگر مردمی که تازه از خواب بیدار شده اند، نحوه کفن و دفن، شرکت نکردن در نماز جنازه یا چگونه برخورد و مراعات با این پدیده را مطالعه کنند تا بیشتر تلفات روحی و جسمی ندهیم.
بد نیست انگشت خود را به سوی خود ودولت وکشور خود نیز دراز کنیم. چرا به این حال رسیدیم؟ چرا این قدر با فقر دست وپنجه نرم می کنیم که ۱۴ نفر در یک سواری وقاچاقی وارد کشور دیگر می شویم؟
به واقع باور زوال پذیری امریکا اینقدر دور و بعید است یا این انکار از جایی دیگری نشات می گیرد؟ اگر درس تاریخ دوره دبستان و ابتدایی را فراموش نکرده باشیم از شکست امپراطوری های بزرگی مثل روم و ایران چیزهایی یادمان مانده است
تلخ ترین طنز روزگار ما این است که بسیاری از حوزویان و دانشگاهیان ما با ادای روشنفکری در سایه‌ی عکس شخصیت‌های ضد شیطانی و استعماری، شیطان می‌ستایند!
یکی از مواردی که طی یک سده اخیر همواره مدنظر متفکران اسلامی بوده، تحقق تمدن معاصر اسلامی است.
در قرن اخیر سه انقلاب مهم در جهان به پیروزی رسید که وجه اشتراک هر سه، نفی سلطه و استعمار بود.
امام خمینی رحمه الله علیه به جهان اسلام عزت داد، نتیجه این عزت ایجاد جبهه پر قدرت و پر نشاط و پر تحرکی است که علیه زورگویان و شروران عالم ایجاد شده است.