وزیر سابق طالبان چه گفت؟/ بسترشناسی یک سخن
آنچه سیداکبر آقا درباره مذمت درج اسم مادر در تذکره الکترونیک گفته است، فرهنگ محیط و جامعه خود را ترجمه کرده است.
سرویس دیدگاه
چشم‌اندازِ مبهمِ صلح با مجمع الجزایر طالبان
بر پایه‌ای احتمالات و گمانه‌ها، حتی در صورتِ موفقیتِ مذاکرات قطر و برقراری صلح میان دولت و جناحِ غالبِ طالبان، باز هم افراط‌گرایی و خشونت و ترور و ناامنی از این سرزمین برچیده نخواهد شد.
دو ایدئولوژی عمده و ریشه دار در افغانستان
دو ایدئولوژی عمده و ریشه دار، ظرفیت هاى اصلى و عوامل مهم جنگ در افغانستان مى باشند: ایدئولوژى افراطیت و ایدئولوژى تبعیض و نابرابرى.
فساد قلب نظام جوان ما را نشانه رفته است
طالبان در مذاکرات قطر تهی‌دست‌اند، با وجود این، تنها نقطه‌ای که منطق‌شان تا حدی می‌برد، فسادآلودگی نهادهای دولتی است و چه بسا با این حربه در باب برتری امارت بر جمهوریت داد سخن دهند؛ نقطه ضعفی که به مثابه‌ی پاشنه‌ی آشیل ما عمل می‌کند.
رهبران سیاسی؛ بیدار در جنگ، خفته در صلح
این روزها مذاکرات صلح حکومت با گروه طالبان در قطر دغدغه مردم و سخن روز است. مهم‌ترین پرسشی که ذهن همگان را به خود مشغول کرده این است که آیا این مذاکرات صلح و امنیت برای افغانستان به ارمغان خواهد آورد یا نه؟
یادداشت| مذاکرات صلح دوحه در ۴ پرده
آنچه در قطر می‌گذرد، درسی تاریخی برای همه آنهاست که می‌اندیشند واشنگتن ارزشی برای خادمانش قائل است، اکنون جهان می‌بیند که آمریکا بهترین و وفادارترین مهره منطقه‌ای خود را فدای یک شوی انتخاباتی می‌کند.
مذاکرات صلح؛ در ضرورت توضیح محل نزاع
طالبان با ادبیات انحرافی، احتمالا قصد به شکست کشاندن مذاکرات صلح را دارد. دو دهه جنگ بحث و نزاع بر سر دین و شریعت نبوده، بر سر قدرت بوده است. پس در میز مذاکره بحث از دین و ایمان، بحث‌های انحرافی و سوء استفاده از دین و مذهب به نیت کسب امتیاز سیاسی است.
مذاکراتِ بین الپشتونی!
گفتگوهای صلحِ قطر بیش از آنکه رنگ و بوی «بین الافغانی» داشته باشد، خاصیت و ماهیتِ «بین الپشتونی» دارد.
امان‌از درد تبعیض
سال‌هاست که از پدیده رنج‌آور تبعیض آشکار وحتی«سیستماتیک» انتقاد کردیم وهُشدار دادیم، گفتیم که مرض روبه گسترش تبعیض به تنهایی می‌تواند شیرازه وحدت‌ملی نیم‌بند درافغانستان‌را ازهم بپاشاند و سلامت روحی و روانی جامعه‌را برای ده‌ها سال به خطر بیندازد.
از بن تا دوحه
شور و شعف/هیجان و التهابِ امروزِ افغان‌ها در پیوند با مذاکرات صلحِ «قطر» دست کمی از شور و احساسات آنان در قبال کنفرانس «بن» در دو دهه‌ی قبل ندارد.