سخن‌گوی طالبان حمله به آموزش‌گاه کوثر را بی‌ربط به این گروه خوانده است. از او پرسیدنی است که فرض کنیم فاجعه‌ی کوثر دانش کار شما نباشد، در غور و ننگرهار اما عابران بی‌گناه را مگر نکشتید؟ چه فرقی است بین خون کودکان برچی و اطفال و زنان فیروزکوه؟
به روایت تاریخ، بشریت سنگین ترین بها را در ازای “دانایی” و “آگاهی” پرداخته است …
حال تاکتیک فرار به جلو را درباریان غنی دارند به کار می‌برند که بیش از هر زمان دیگری بیانگر ضعف، ذلت و زبونی‌شان است.
اگر ما بخواهیم اسامی و تاریخ حوادث را از کتاب امپراتوری صحرانوردان برداریم و به‌جای آن اسامی رهبران و سران طالبان و تاریخ معاصر را وارد کنیم، گویا قرن‌ها به عقب برگشته‌ایم و بار دیگر تمدن خراسانیان و آریانا با هجوم دیگری از صحرانوردان روبرو شده است.
اگر جو بایدن رای بیاورد، به احتمال زیاد زلمی خلیلزاد کارش را از دست می دهد. البته نه خیلی فوری. آقای خلیلزاد تا زمان تدوین استراتژی جو بایدن، وقت دارد که طرحش را به نتیجه برساند!
با نزدیک شدن زمان برگزاری انتخابات امریکا، همانگونه تب و هیجانات انتخاباتی در امریکا افزایش می یابد؛ شماری از افغانستانی ها، بخصوص سیاستمدارانی که از کاخ سفیدچشم یاری دارند، نیز دراسترس قرار گرفته اند و “انشاالله” گویان کورسویی برای آینده سیاسی خود پس از برگزاری انتخابات امریکا تفال می زنند.
مشکل اصلی، سخت سری و انعطاف ناپذیری طالبان ذکر شده است. آنان چنان در یک فضای توهمی به سر می برند که گویا کوهها زیر پایشان خرد شده و به فتح الفتوح دست یافته اند. فکر می کنم حاتم بخشی ها ، نرمش ها و امتیازدهی های امریکایی ها، به طالبان غرور کاذب بخشیده و آن ها را در توهم دستیابی زود رس به قدرت فرو برده است.
با آغاز و تداومِ مذاکرات صلح میان جمهوریت و امارت در قطر، آتشِ جنگ و خشونت در اغلب مناطق ناآرام، شعله‌ور و تشدید گردیده است.
از ابتدای ورود آمریکا به افغانستان، این سوال خلق شد که آمریکا در افغانستان چه می‌خواهد؟ برای پاسخ به این سوال، دو دیدگاه به وجود آمد …
طالب، داعش یا هر گروه کینه توز و خون خوار دیگر، درواقع دستهای است که از آستین ناپیدای یک شیطان برآمده و عمل می کند. این همان شیطان بزرگ است که با حرص و آز، مرز منافعش را این سوی مرزهای کشور ما کشیده و جبهه جنگ سلطه جویانه اش را در میان شهرها و خانه ها و مزارع قریه های ما بر پا کرده است.