در کجای شریعت ذکر شده که شما مردم عادی، ملکی، غریب کار و بیچاره را که نه سیاست می فهمند و نه از بند و بست های پیش و پشت پرده خبر دارند و فقط به دنبال یک لقمه نان حلال اند، بکشید و آن ها را متهم به همدستی با خارجی ها بکنید؟
انفجار مهیب دیروز دل هر انسانی را به درد میآورد. جنایتی که بیش از بیست راهگذر و دکاندار و زن و کودک را به کام مرگ برد و نزدیک به صد نفر را مجروح کرد.
نیرو های امریکایی که ظاهراً در حال رفتن از افغانستان هستند پایگاه ها و تعمیراتی را که در افغانستان ساخته اند با در نظرداشت اینکه با افغانستان قرار داد امنیتی امضا کرده اند و قرار داد امنیتی دارند، با آنهم پایگاه ها و وسایط خود را تخریب میکنند و باقی وسایط جنگی که خیلی مهم و کارا است آنها را به پاکستانی ها تسلیم میکنند.
حکومت ها، خانواده ها و نخبگان جامعه باید ترویج مدارا را فراموش نکنند تا جهانی را شاهد باشیم که پر از مدارا و همزیستی سالم باشد و خبری از جنگ و جدال و اسلحه و انسان کشی در میان نباشد.
حقیقت این است که تودۀ مردم افغانستان هیچ انگیزه و تمایل باطنی و حقیقی در جهت حمایت از نظام جمهوری کنونی ندارند؛ اما صرفاً از بابِ دفع افسد به فاسد و انتخاب میان بد و بدتر، ناگزیرند از بد و فاسد (جمهوریت) حمایت کنند؛ تا از شرّ افسد و بدتر (امارت طالبانی) در امان بمانند.
حکومت ده سالهی پیامبر اسلام تنها نظام حکومتی در تاریخ بشر بود که «زندان» و محبس نداشت و هیچ بشری را به «حبس» محکوم نکرد؛ زیرا او برای نجات و رستگاری بشر آمده بود؛ نه برای حبس و زجر او.
در شرایطی که دیگران منسجم تر می شوند، جامعه هزاره و تشیع به سوی چند پارگی گام بر می دارد. بدون شک حزب سازی در صورتی که روند طبیعی و بر اساس نیازمندی های جامعه و پروسه باشد، نه تنها مطلوب که مقوله ضروری پنداشته می شود. اما چنان چه احزاب، شکل پروژه به خود بگیرد، بدون شک جامعه را چندپاره خواهد ساخت.