چرا یک بام و دو هوا؟ چرا یک شهر و دو نرخ؟ هم قربانیان حادثه‌ی اول پناهجویان غیرقانونی هموطن ما بودند و هم قربان حادثه‌ی دوم. هم رویداد نخست با شلیک پلیس ایران پدید آمد و هم رویداد دوم با شلیک پلیس ترکیه. چرا در قبال آن رخدادِ غمبار آنهمه هیاهو و کمپاین و هشتک و اعتراض و انتفاد؛ ولی در قبال رخداد دوم از همان جنس، اینهمه سکوت و سکون و بی‌تحرکی و بی‌طپشی؟!
فرد تعیین شده با علم به این دو روز ریاست؛ تا میتواند از این موقعیت ایجاد شده توسط چوکی؛ نهایت سؤاستفاده، پر کردن حسابهای بانکی، حمایت از افراد خاص و جایگزینی فامیل خویش را سرلوحه کارش قرار میدهد تا هر زمان حکم برکناری و یا جابه جایی اش رسید،حسرت بدل نماند که از دسترخوان چپاول؛ خود و اطرافیانش را سیر نکرده است.
سرنوشت مذاکرات صلح در قطر چه می شود؟ هیات دولت آتش بس می خواهد، اما طالبان نظام اسلامی و آزادی زندانیانشان را مطالبه دارند.
هزاره‌ها در تمامی ولایات ناآرام در واحدهای ارتش مشغول خدمت‌اند و کم‌تر روزی است که جنازه‌ی شهیدی به دهات بامیان و دایکندی و بهسود و شمال غزنی بازگردانده نشود. با وجود این اما واقعیت انکارناپذیر این است که در پست‌های امنیتی، این مردم هنوز نامحرم و غیرخودی محسوب می‌شوند.
آیا جوانمردی پیدا خواهد شد که برای مهاجرین مظلوم کشته شده در ترکیه هم کمپین راه بیندازد؟
در چند هفته ی اخیر، رهبران هزاره در خانه همدیگر جمع می شوند و گزارش ها و عکسهایی منتشر می کنند که گویا تصمیم دارند یک “چتر کلان سیاسی” ایجاد کنند.
باید درک کنیم که ادامه حضور نظامی امریکا در افغانستان علی رغم برخی موفقیت های تاکتیکی و عملیاتی، راه حل نیست و در واقع بخش از مشکل است.
کسانی مثل حسنا جلیل و منیره یوسف‌زاده در سیاست قومی افغانستان عروسک دیگران در برابر جامعه هزاره هستند. هدف این است که از یک طرف مانع حضور موثر هزاره‌ها در قدرت شوند و از سوی دیگر مانع این هم شوند که کسی نگوید هزاره در قدرت نیست.
به نظر می رسد دولت بایدن در خروج آمریکا از آسیای غربی عجله نمی کند. به نظر استراتژیست های پنتاگون، این کشور می‌بایست پیش از ترک منطقه، اهرم‌های بازدارندگی در برابر ایران را تقویت کند تا غیاب آمریکا به تقویت ایران منجر نشود.
شرح حقیقت و بسط تفکرانتقادی زمانی میسر می گردد که به فرهنگ سیاسی موجود و عنصرِستبر تابوسازی ها و اسطوره های قومی از فاصله و با “عینک مطالعه” نگاه کنیم.