در جامعه ای که جنگ های چند ده ساله خرابی های زیادی به باور آورده است صحبت از چگونگی تقسیم قدرت برای ایجاد تعادل جهت استقرار یک صلح پایدار کار آسانی نیست. درک درست از صلح افغانستان باید از اولویت های دولت بایدن باشد.
صدها شهروند بلخ در مزار شریف، مرکز این ولایت در شمال افغانستان برای چندمین بار در اعتراض به ادامه سرنوشت نامعلوم یک کودک ربوده شده ۹ ساله و ناتوانی مسئولان در رهایی او تظاهرات کردند.
هند با ارسال محموله های واکسن کرونا تلاش دارد نفوذ اقتصادی و سیاسی چین را کاهش دهد.
وزیر خارجه جدید امریکا، توماس ویست را به عنوان معاون زلمی خلیلزاد در مذاکرات صلح افغانستان گماشت. توماس ویست رییس بخش افغانستان و پاکستان شورای امنیت ملی در سال‌های ۲۰۱۲-۲۰۱۴ بود و قبل از آن ریاست پی‌آر‌تی ولایت کنر را بدوش داشت که حکایت از آشنایی کامل او به اوضاع افغانستان دارد.
راهکارِ نجات‌بخشی که «مقاومت مردمی» در پیش گرفته است، همانا فعّال کردن مکانیزم ماشه است؛ یعنی جبهۀ مقاومت، انگشت روی ماشه‌ی تفنگ می‌گذارد و به نیروهای اهریمنی می‌گوید: اگر شلیک کردید، ما هم شلیک می‌کنیم و اگر دست از شرارت برداشتید، ما هم دست از کشیدن ماشه‌ی تفنگ بر می‌داریم.
بسیاری در کابل معتقدند در توافق نامه صلح امریکا با طالبان امتیازات بیش از حد به این گروه داده شده است. بازنگری و احتمالا ایجاد تغییرات در توافق نامه اما کمی بعید به نظر می رسد.
در سه سطح ملی، منطقوی و بین‌المللی شرایط مناسب و اراده نسبتا جدی برای تشکیل دولت موقت مطلوب وجود ندارد.
در سیاست هم چیز یک جا بدست نمی آید. در سیاست اگر “حقانیت ” و “سازش ناپذیری” راه یافت؛ می شود مذهب یا ایدئولوژی. آن زمان در جهنم گشوده می گردد!
این روزها در فضای اجتماعی جنگ میان «جموریت »خواهان و « موقت» طلبان چنان گرم و پر تب و تاب است که همهٔ مسائل دیگر از جمله هفتاد فی صد جمعیت زیر خط فقر، ملیون ها معتاد، نا امنی ها و بیکاری ها و فرار سرمایه ها و انفجارات روزانه در شهرها را تحت الشعاع قرار داده است.
با درنظرداشت انبوهی از مشکلات و بحران هایی که دولت بایدن در خانه و خارج از خانه با آنها روبروست می توان گفت افغانستان در لیست اولویت های اول ایالات متحده امریکا قرار ندارد.