
سرانجام نوبت به مردم رسید!
خیزشهای مردمی، مخالفت اشرف غنی با کنارهگیری و سرکشی طالبان اکنون بحران افغانستان به بنبست رسانده است و از مسیری که امریکاییها طراحی کرده بودند بیرون برده است.
خیزشهای مردمی، مخالفت اشرف غنی با کنارهگیری و سرکشی طالبان اکنون بحران افغانستان به بنبست رسانده است و از مسیری که امریکاییها طراحی کرده بودند بیرون برده است.
رسانههای مهم استعماری بینالمللی، تربیون سیاست خارجی دولتهای متبوع و پشتبان راهبردهای مرگبار سازمانهای استخباراتی آنهاست.
درمیان چهره های شاخص، حضور امیرمحمداسماعیل خان فرمانده مشهور جهادی و یکی از شخصیت های اثر گذار سیاسی همراه با نیروهایش در سنگر مدافعین شهرهرات، هم به مردم هرات اطمینان بخشیده است، هم به نیروهای مدافع؛ و هم به شخص خودش فرصت دیگرباره ای را آماده ساخته است که تجربه های تلخ و شیرین گذشته خود را برای بهره بردن سازنده از این فرصت پیش آمده، بروز رسانی کند.
پرچم هر کشوری نماد هویت ملی و بینالمللی ساکنان یک کشور و راهی برای بازشناختنِ آن از دیگر کشورهاست.
غدیر، عصاره و نتیجه آفرینش و خلاصه مکتب وحی است. غدیر، تنها واقعه ای تاریخی نیست؛ بلکه اساس دین و ثمره نبوت است. غدیر، مجموعه وقایعی سرنوشت ساز و خطبه آن، قانون نامه زیربناییِ اسلام است که چکیده آن، جمله «مَنْ کُنْتُ مَوْلاه فهذا عَلیٌ مَوْلاه» می باشد.
عمران خان با حالتی مستأصل به مغالطه در اعداد و ارقام متوسل شده و به دولت افغانستان میگوید باید اثبات کنید که ۱۰ هزار نیروی جنگی طالب از پاکستان به افغانستان منتقل شده است.
دور تازه مذاکرات صلح دوحه قطر با حضور هیات عالی رتبه حکومت افغانستان به رهبری داکتر عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی مصالحه ملی و هیات همراه و هیات طالبان نیز پس از دو روز گفت و گو بدون نتیجه ملموسی به پایان رسید.
امریکا و اتحادیه اروپا در اعلامیه ۲۲ جولای بر راه حل سیاسی منازعه افغانستان تاکید نمودند. در این اعلامیه پنج اصل بعنوان نقشه راه صلح مطرح گردید.
معمولاً گروههای شورشیِ خودکامه وقتی احساس میکنند که ظاهراً در میدان جنگ به موفقیت نسبی رسیدهاند، به فکر کسبِ مشروعیت ملی و بینالمللی میافتند؛ زیرا کسبِ مشروعیت نوعی رسمیت یافتن و یا دستِکم پیششرط اساسی بهرسمیت شناختهشدن است.
۳۵ میلیون جمعیت در افغانستان با داشتن سهصد هزار نیروی نظامی به علاوه حمایت جامعه جهانی گروگان حداکثر ۶۰ هزار طالب مسلح هستند؛ اما باز هم مینالند که خدایا کاری بکن.