انواع ویروس ها

ویروس ها عواملی بیماری زا هستند که در بدن انسان و میان سلول های زنده گسترش پیدا می کنند. این موجودات با وجود جثه کوچکِ میکروسکوپی خود قدرت تخریب بسیار بالایی دارند.

ویروس ها در قیاس با باکتری ها بسیار کوچکتر هستند و تنها از طریق میکروسکوپ های الکترونی قابل مشاهده می باشند.

این موجودات زشت که بخشی از نوکلئیک اسید هستند در محاصره یک پوشش پروتئینی قرار دارند.

یک ویروس در بدن میزبان خود با توجه به امکاناتی که در اختیار دارد تکثیر و گسترش پیدا می کند و موجب از بین رفتن و مختل شدن حرکت و فعالیت یاخته های بدن میزبان می شود.

این عاملین بیماری اکثرا در جانوران، گیاهان و باکتری ها دیده می شوند اما بعضی از آنها می توانند انسان را نیز بیمار کنند.

دانشمندان زیست شناس، در سده های گذشته ویروس ها را موجوداتی زنده نمی دانستند زیرا آنها هیچ کدام از خصوصیات زیستی به جز فاز ژنتیک را در خودشان ندارند.

این تصور که ویروس ها موجودات زنده نیستند بعد از گذشت چند دهه شکل دیگری به خود گرفت؛ اطلاعاتی به دست آمد که نشان می داد ممکن است ویروس ها موجوداتی زنده باشند.

یکی از این اطلاعات ویروس های درشت اندامی به نام می‌می ویروس ها بودند که بعضی شان از باکتری ها هم بزرگ تر بودند.

برخی از این ویروس های غول پیکر هم حاوی ژن های پروتئینه ای بودند که برای به وجود آوردن و ساخت یک ویروس جدید لازم بودند. این گونه بود که زیست شناسان این موجودات ریز را در طبقه بندی موجودات زنده قرار دهند.

شکل ویروس ها

• کروی
• مارپیچ
• چند وجهی

یکی از خصوصیات ویروس های جانوری این است که حاوی پوششی از جنس غشای سلولی یعنی پروتئین ها، لیپیدها و گلیکوپروتئین هستند.

این پوشش ویروس ها از طریق میزبان قبلی به آنها رسیده است و این به دلیل آن است که ویرسو های جانوری به واسطه آندوسیتوز به بدن میزبان خود راه می یابند.

آن دسته از ویروس ها که به باکتری ها حمله ور می شوند باکتریوفاژ نام دارند که نسبت به دیگر ویروس های گیاهی و نوع جانوری ویروس ها ساختمان دارای ساختمان پیچیده تری هستند.

این پیچیدگی در ویروس ها به دلیل پوشش چند وجهی و یا مارپیچی آنها می باشد.

خطرناک ترین ویروس های جهان

شاید دل تان بخواهد خطرناک ترین ویروس های بیماری زا و یا به عبارتی کشنده ترین آنها را بشناسید. ویرسو هایی که هیچ واکسنی برای آنها نیامده است و تعداد اندکی از آنها قابل درمان هتسند. در ادامه این مطلب برخی از این ویروس ها آمده است.

• ویروس ابولا
• ویروس زیکا
• ویروس کریمه کنگو
• ویروس ماربورگ
• ویروس لاسا
• ویروس سارس و مرس

ویروس ابولا اولین بار در آفریقای مرکزی شیوع پیدا کرد. روستائیانی که در نزدیکی جنگل های بارانی استوا زندگی می کردند جزء اولین قربانیان این بیماری خطرناک شدند.

اما بعدها این ویروس به مناطق شهری هم سرایت کرد. ابولا ناشی از ویروسی است که از طریق حیوانات وحشی به انسان منتقل شده و بعد از آن از انسانی به انسان دیگر شیوع پیدا کرد.

این ویروس خطرناک هیچ واکسنی ندارد و تا ۹۰ درصد بیماران و مبتلایان به آن زندگی خود را از دست می دهند. تب، استفراغ، ضعف و خونریزی از علائم ابولا است.

ویروس زیکا نیز از خطرناک ترین انواع ویروس است که در جهان و به خصوص در قاره آمریکا قربانیان زیادی را به دام گرفته است.

عامل انتقال ویروس زیکا را پشه های آئدس دانسته اند. از هر پنج نفری که به ویروس زیکا مبتلا می شوند فقط یک نفرشان بیمار می شود.

از طرفی دانشمندان این ویروس را با میکروسفالی که یک نقص مادرزادی است در ارتباط می دانند.

تب کریمه کنگو از چهارپایان و کنه ها به انسان ها قابل سرایت است. این تب برای اولین بار در کریمه ظاهر شد و به همین دلیل نام کریمه را به خود گرفت، اما زمانی که آن را مقصر بیماری در کنگو دانستند نام آن را تغییر دادند.

این تب باعث از بین رفتن ۴۰ درصد از مبتلایان می شود و واکسنی هم برای آن ساخته نشده است.

نشانه های این تب ویروسی که به طور ناگهانی در فرد بروز می کند عبارت از: تب شدید، سردرد، استفراغ، درد کمر، درد شکم و مفاصل می باشد.

تب ماربورگ در دهه شصت میلادی به صورت گسترده شیوع پیدا کرد. این بیماری از طریق کارکنان آزمایشگاه هایی که در ارتباط با میمون های آفریقایی وارده از اوگاندا بودند شیوع پیدا کرده بود.

این بیماری ناشی از فیلو ویروسی از نسل ابولا بود که نام آن به دلیل تشخیص اولیه آن در آلمان، ماربورگ گذاشته شد.

بر اساس برخی تحقیقات این ویروس از طریق خفاش های میوه خوار شیوع پیدا کرده و به انسان منتقل شده و از آن پس انتقال انسانی صورت گرفته است.

تب بالا، سردرد های شدید و دردهای عضلانی از نشانه های این بیماری است که به سرعت پیشرفت می کند و به مشکلات گوارشی و در نهایت خونریزی ختم می شود.

ویروس لاسا نیز از دیگر خطرناک ترین ویروس هایی است که چیزی در حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا بدون هیچ نشانه ای با آن درگیر هستند به همین دلیل تشخیص این نوع ویروس کار مشکلی است.

این ویروس در میان انسان ها و حیوانات مشترک است. ادرار و مدفوع موش هایی که دچار این بیماری هستند و تماس انسان با آن می تواند به راحتی باعث انتقال این بیماری شود.

به جز تب و ضعف عمومی که از نشانه های اولیه این ویروس هستند، استفراغ، مشکلات تنفسی، عرق صورت، کری و درد عضلانی از دیگر مشخصه های لاسا می باشد.

ویروس سارس که یک سندروم نارسایی تنفسی و مرس که سندروم شدید و حاد تنفسی هستند از خانواده ی کرونا ویروس ها به شمار می آیند.

این نوع ویروس ها به طور معمول باعث بیماری های تنفسی می شوند. با این که گفته شده این ویروس از طریق شترهای آلوده نشر می شود، دانشمندان اظهار داشتند که از طریق عطسه و سرفه انسان نیز به راحتی منتقل می شود.

سارس در سال ۲۰۰۳ در کشورهای آسیایی شیوع پیدا کرد اما سرعت آن مهار شد و از ۲۰۰۴ به بعد نشانه ای از این بیماری گزارش نشد.

اما ویرسو مرس در ۲۰۱۲ دیده شد و بعد از آن در دیگر کشورها نیز نمونه های آن گزارش شد. ۳۶ درصد بیماران مبتلا از بین رفته اند و هیچ واکسنی برای آن ساخته نشده است.