آیا انسان‌های دیگر نیز وجود دارد؟ [تاریخچه انسان و تکامل آن]

پاسخ به سئوال «وجود یا عدم وجود  انسان‌های دیگر» ممکن است شما را کمی متعجب کند: کره زمین با تاریخچه‌ی ۶/۴ میلیارد ساله‌ی خود شاهد زندگی انسان‌های دیگر نیز بوده‌است، گونه‌های انسانی که خصوصیات متفاوتی داشتند و بسیاری از آنها در دوره فرگشت(دوره تکاملی) از بین رفتند.

تنها گونه انسانی باقیمانده از انسان‌های دیگر در نژاد انسان، اجداد ما هستند. براساس برخی شواهد علمی انسان‌های مدرن بین ۲۵۰ تا ۴۰۰ هزار سال قبل تکامل یافتند. نظریه چارلز داروین با عنوان «منشأ گونه‌ها» در سال ۱۸۵۹ میلادی، تا حد زیادی رابطه میان انسان‌ها و میمون‌ها را تقویت کرد. براساس نظریه داروین هرگونه از گونه‌های ابتدایی‌اش نشأت می‌گیرد.

بعدها دانشمند دیگری به نام توماس هاکسلی در حمایت از نظریه داروین در سال ۱۸۶۳ کتابی با نام شواهدی مبنی بر جایگاه انسان در طبیعت نوشت. نظریات و دیدگاه‌های مختلفی در مورد «انسان‌های دیگر» از سوی دانشمندان مطرح شده‌است اما به دلیل نبود بقایای فسیلی نمی‌توانن بسیاری از این گون‌های انسانی را ثابت کرد. در سال ۱۹۲۰ فسیل‌هایی در قاره آفریقا پیدا شد و مطالعه فرگشت انسان بعد از آن آغاز گردید. مطالعات انجام شده در مورد انسان‌های دیگر در نهایت نشان داد که ۷ گونه‌ی انسانی در طول تاریخ در روی کره زمین زندگی کرده‌اند؛

علاوه بر نظریه تکامل که از سوی داروین مطرح و در ادامه توسط دانشمندان دیگر گسترش یافت، دو نظریه دیگر نیز در مورد منشأ خلقت و زندگی انسان‌های دیگر در روی زمین وجود دارد: «نظریه خلقت» و یک نظریه عجیب تازه که می‌گوید ما انسان‌ها از سیاره دیگر به این زمین آمده‌ای و زمین خانه اصلی ما نیست. با ما همراه شوید تا با برخی از گونه‌های انسانی که در گذشته‌ی دور زندگی می‌کردند اما اینک منقرض شده‌اند آشنا شویم.

نظریه تکاملی و انسان‌های دیگر

اولین انسان در گروه انسان‌های دیگر که مطالعه فرگشت آن را شناسایی کرده و مورد تأیید نظریه تکاملی نیز هست انسان «هیدلبرگی» می‌باشد. این گونه‌ی انسانی در حدود دویست تا هفت صد سال پیش بر روی زمین زندگی می‌کرد. هایدلبرگ مذکر ۱۷۵ متر قد و ۶۱ کیلوگرم وزن و نوع مؤنث آن ۱۵۷ سانی‌متر قد و تنها ۵۰ کیلو گرم وزن داشت. صورتی صاف‌تر از انسان امروزی و مغز بزرگ از دیگر ویژگی‌های این گونه انسانی بود. این گونه انسانی قابلیت سازگاری بالایی با آب و هوا داشتند و در شکار حیوانات بزرگ توانا بودند. نخستین فسیل هایدلبرگ ها در ۲۱ اکتبر ۱۹۰۷ توسط یک کارگر کشف شد. کارگر نیز آن را به پروفسور اوتو شوتنساک از دانشگاه هایدلبرگ داد، کسی که بعدها فسیل را شناسایی و نام خود را بر آن نهاد.

انسان رودلفی، گونه‌ی منقرض شده انسان‌های دیگر

مطالعه فسیل‌های به جامانده از دوران کهن با هدف شناسایی انسان‌های دیگر نشان داد که انسان رودولفی گونه‌ای از گونه‌های منقرض شده انسانی می‌باشد: این گونه حدود ۸/۱ تا ۹/۱ میلیون سال قبل زندگی می کردند. اطلاعات زیادی در مورد شکل جمجمه، قد و وزن این نوع انسانی به دلیل نبود فسیل در دست نیست و براساس اعلام تیم تکنیکی میولیکی در سال ۲۰۱۲ تنها دو اسختوان آرواره از انسان رودولفی کشف شد.

انسان ماهر، شبیه میمون‌های بزرگ

نوع بعدی از گروه انسان‌های دیگر همان انسان ماهر است. این گونه انسانی ۴/۱ تا۴/۲ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند. انسان ماهر شباهت زیادی به میمون‌های بزرگ داشت: دست‌های بلند و چهره‌ای پیش آمده از ویژگی‌های بارز این گونه انسانی به شمار می‌رفت. جمجمه بزرگ و صورت و دندان  کوچک از دیگر مشخصات این گونه  انسانی بود. این نوع  انسان در استفاده از ابزار برای مقاصد گوناگون مهارت خاص داشت و به همین دلیل به انسان ماهر شهرت یافت. سه فسیل اصلی از انسان ماهر موجود است. فسیل اول را تیمی متشکل از دو دانشمند به نام های لوییس و ماری لیکی در اولداوی جورج تانزانیا در دهه ۱۹۶۰ کشف کردند.

انسان‌های نئاندرتال

نئاندرتال ‌ها از جمله گونه‌های منقرض شده‌ی انسانی می‌باشند که در حدود ۳۵ تا ۶۰۰ هزار سال قبل روی کره زمین زندگی می‌کردند. اروپا، آسیای مرکزی و جنوب غربی از مناطق زندگی این گونه انسانی به شمار می‌رود. این گروه از انسان‌های دیگر شباهت زیادی به انسان‌های امروزی داشتند. دی‌ان‌ای این گونه‌ی انسانی تنها دوازده درصد با انسان امروزی تفاوت داشت.

این گونه انسانی از  ابزارهای مختلفی برای شکار استفاده می‌کرد و به اشیاء زینتی علاقه داشت. نئاندرتال ‌ها با دسته‌های گل مردگان خود را گرامی می‌داشتند. مطالعات نشان می‌دهد که مغز این گونه‌ی انسانی هنگام  تولد با مغز انسان امروزی یکسان بود و به مرور زمان بزرگ‌تر می‌شد. آنها از لحاظ فیزیکی از انسان امروزی بسیار قوی‌تر بودند. مردان ۱۶۴ تا ۱۶۸ سانتی‌متر و زنان ۱۵۲ تا ۲۵۶ سانتی‌متر قد داشتند.

انسان‌ خردمند، گونه امروزی انسان‌های دیگر

گونه بعدی انسان‌های دیگر همان انسان خردمند یا اجداد انسان‌های امروزی‌ست. برخلاف دیگر گونه‌های انسانی که با تغییر آب و هوا از بین رفتند انسان خردمند با یکدیگر زندگی کردند و به شکار پرداختند. با آب و هوا خود را سازگار نمودند و با خطرات به  مقابله برخاستند. آنها علاوه بر شکار، به پرورش گیاهان و حیواناتی پرداختند که تاریخ را تا ابد دستخوش تغییر قرار داد. به محض تقویت مهارتها در تولید غذای بیشتر، انواع مختلفی از گیاهان و گوشت حیوانات به سبد غذایی آنها افزوده شد. توانایی آنها در کنترل آتش و زندگی در گروههای بزرگتر، مفهوم پناهگاه های بهتر برای آنان را داشت.

فسیل‌های متعددی توسط دانشمندان کشف شده که از زندگی انسان خردمند بر روی کره زمین حکایت می‌کند. قدیمی ترین فسیل های شناخته شده در هرتوی اتیوپی کشف شدند. محققی از دانشگاه کالیفرنیا موفق به یافتن جمجمه دو بزرگسال و یک بچه شد که به ۴۰ هزار تا ۱۶۰ هزار سال پیش تعلق داشتند. نئاندرتال ها احتمالا برای ارتباط با یکدیگر از یک نوع زبان استفاده می‌کردند. آنان دارای ژنی بودند که نقش کلیدی در زبان ایفا می‌کرد. اجداد ما مردگان خود را دفن می‌کردند که در زمان خود ایده جدیدی بود.

حال که با انسان‌های دیگر به جز انسان امروزی آشنا شده‌اید می‌توانید حدس بزنید که اگر تمام گونه‌های اولیه انسانی در مسیر  تکامل از بین نمی‌رفت امروز چند نوع انسان در کره زمین داشتیم؟