تاریخچه اختراع لباس در جهان

انسان از زمان های بسیار دور برای رفع نیاز های پوششی خود به این فکر افتاد که از طبیعت استفاده کند. اختراع لباس یکی از بهره گیری های بشر از محیط بود. تا زمانی که لباس به معنای امروزی و با فرم های متناسب اختراع شد تغییرات بسیاری را پشت سر گذاشت.

از آنجایی که لباس مانند استخوان بشر دارای فسیل نیست، نمی توان به طور قطع دانست که اولین لباس را کدام یک از انسان های اولیه پوشیده است.

اختراع لباس و ابداع آن در تاریخ بسته به عوامل متعددی دچار تغییرات و تحولات بسیاری شد. در ابتدا لباس های مواج که پارچه هایی fi دور بدن بودند اختراع شد. همان لباس های مصری ( شانتی ) که مانند لنگ به دور کمر پیچیده می شد.

تاریخچه اختراع لباس

همین طور که زمان جلوتر می رفت لباس ها و نحوه پوشش نیز دچار تغییراتی می شد. بعد از مرحله پیچیدن لنگ، لباس های دوخته شده یک پارچه به وجود آمدند که از یک تکه پوست و یا پارچه تشکیل  می شد.

این لباس ها شبیه پانچ های امروزی هستند که یک دسته آن لباس دوخته جلو بسته ای بودند که از عرض پارچه به دور بازوها پیچیده می شد. نوع دوم این لباس، دوخته و جلو باز بودند که از طول پارچه استفاده می شد.

این لباس ها این گونه استفاده می شدند که، پارچه را از طول روی هم جمع می کردند و روی لباس های دیگر می پوشیدند و در قسمت جلو به حالت ضربدر روی هم قرار می گرفت.

وقتی که تاریخ در اختراع لباس یک قدم دیگر به جلو برداشت، لباس ها بیشتر از جنس پوست شدند. این لباس ها عموما به وسیله یک بند و یا یک نوار چرمی به پا وصل می شدند که در طول تاریخ تغییرات بسیاری به خود دید.

هر چقدر زمان پیش تر می رفت تغییرات بهتری در اختراع لباس ها رخ می داد، در دوره ای که به آن دوران تجدید می گفتند لباس هایی اختراع شد که ترکیبی از لباس های دوره های قبل بود.

ایرانی ها و اختراع لباس

ایرانی ها از چندین هزار سال قبل دارای تمدن بوده اند به طوری که بسیاری از اختراعات بشر را می توان در این تمدن یافت. اختراع لباس نیز که از طریق ابزارهای ریسندگی انجام می گرفت برای اولین بار در غار کمربند ایران یافت شده است که به هفت هزار سال قبل از میلاد بر می گردد.

سوزن هایی که هم که به عنوان ابزاری برای دوخت لباس از آنها استفاده می شد به عنوان سوزن های سوراخ دار، ابتدا در قدیمی ترین قسمت های شهر شوش پیدا شده است.

صنعت پارچه و پوشاک ایران به وسیله همین اختراعات و دستاوردهای نو به عنوان سرآمد و پیشتاز در سراسر جهان شناخته شد.

کت آستین دار و شلوار نیز برای اولین بار در میان مردم ایران رواج پیدا کرد. سایر تمدن ها شلوار نمی پوشیدند. اما ایرانی ها همان اوایل برای زمان سوارکاری نیز شلوارهایی چسبان از جنس چرم ساخته بودند.

تاثیر عوامل مختلف بر تغییر لباس

عوامل مختلفی در تغییر لباس ها و نوع پوشش بشر تاثیر گذار بود. از جمله این عوامل می توان به شرایط اقلیمی، عوامل اقتصادی و اجتماعی اشاره کرد.

تغییرات آب و هوایی و اقلیمی یکی از عوامل مهم در بروز تمدن و اختراعات بشر است. اختراع لباس نیز یکی از آن چیزهایی است که دستخوش تغییراتی بر اساس شرایط اقلیمی می شد.

اقلیم هر سرزمین باعث می شد نوع پوشش مردم آن دیگر سرزمین ها متفاوت باشد. در مناطق سردسیر بشر برای گرم نگه داشتن خود به لباس با عنوان یک نیاز حیاتی می نگریست.

نوع پوشش و لباس برای انسان هایی که در مناطق حاره ای زندگی می کردند از اهمیت زیادی برخوردار نبود زیرا شرایط آب و هوایی تاثیر زیادی روی آنها نمی گذاشت.

از دیگر عوامل تاثیر گذار بر نوع پوشش و اختراع لباس شرایط اقتصادی است. اوضاع اقتصادی هر سرزمین نقش بسیار مهمی در نوع پوشش آنها ایفا می کرد.

در اروپا با وجود آن که رشد صنعتی را شاهد بودیم و بسیاری از مسائل جامعه تحت تاثیر صنعتی شدن تغییرات اساسی کرده بود، اما ارزش ها و سنن مردمان گذشته همچنان حفظ می شد.

ولی ایرانی ها به شدت تحت تاثیر غرب و اروپا، ترجیح دادند به جای آن که اقتصاد جامعه را بازسازی کنند با پوشیدن لباس به سبک اروپا، سعی کردند از نظر ظاهری به صنعتی شدن روی بیاورند.

یکی دیگر از عواملی که بر پوشش بشر تاثیر مستقیم دارد عوامل اجتماعی است. تغییراتی که از قرون گذشته روی لباس و پوشش به وجود آمده است نه فقط بر مدل لباس ها بلکه روی جنس پارچه، رنگ و نوع آن نیز تاثیر مستقیم گذاشته است.

ضرورت پوشش لباس

ضرورت پوشیدن لباس بر هیچ کسی پوشیده نیست. شاید اولین دلیل اختراع لباس پوشش بشر بود تا او احساس شرمساری نکند. البته همین حالا هم هستند قبایلی که در آمازون زندگی می کنند و اصلا لباس نمی پوشند و اصلا نمی دانند شرمساری به چه معناست!

از دیگر دلایلی که لباس می پوشیم محافظت ما در برابر گرما و سرماست. این که ما با لباس و پوشش از خطرات محیطی در امان می مانیم هم می تواند یک ضرورت دیگر پوشیدن لباس باشد.

لباس ها در ابتدا نقش حفاظتی داشته اند، حفاظت برای زمانی که به شکار می رفتند و یا در تعامل با محیط و طبیعت قرار می گرفتند.

انسان های اولیه فقط زمانی که هوا سرد بود و احساس سرما می کردند لباس می پوشیدند. ظاهرا لباس برای آنها معنا و مفهوم امروزی را در بر نداشته است!

انسان های مدرن قدیمی، برای این که بتوانند لباس های گرم تر و ضخیم تری داشته باشند حیواناتی را شکار می کردند که بتواند نیازهای آنها را بر آورده کند.

به عنوان مثال شکار راسوی بزرگ به همین منظور انجام می شد. از پوست آن برای پوشاندن گردن و یا به عنوان آستین استفاده می شد. خزهای این حیوان مانند دیگر خزها در سرما یخ نمی زند.

زمانی که انسان به اختراع لباس دست پیدا کرد، دیگر نیاز نبود زیست گاه خود را در فصل های مختلف تغییر دهد، بلکه همین که می توانست لباس های بهتری برای خود درست کند کافی بود تا با کمک همین لباس ها حیات خود را حفظ کند.

این که بشر توانسته بود روش های مفید مقابله با سرما را کشف کند، خود آغاز بزرگی بود برای بقاء.