چین در تعاملات اقتصادی با طالبان بی‌میل است

با گذشت بیش از سه سال از تسلط طالبان بر افغانستان، داده‌ها نشان می‌دهند که برخلاف انتظارها، چین علاقه‌ چندانی به گسترش تعاملات اقتصادی با طالبان ندارد.

براساس گزارشی که روز سه‌شنبه، ۱۹ حمل، از سوی اندیشکده استیمسون نشر شد، چین که در ابتدا به عنوان مهم‌ترین شریک تجاری طالبان معرفی شده بود، تا کنون نتوانسته است آن‌طور که انتظار می‌رفت، در عرصه اقتصادی افغانستان حضور پررنگ داشته باشد.

در این گزارش آمده است که واردات چین از افغانستان در سال‌های ۲۰۲۱، ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴ کاهش یافته، در حالی‌که صادرات این کشور به افغانستان بیش از دو برابر شده است.

این عدم توازن تجاری، باعث نگرانی طالبان شده و آنان در ماه مارچ ۲۰۲۵ خواهان ایجاد یک گروه کاری مشترک با چین برای رسیده‌گی به این مساله شده‌اند.

اندیشکده استیمسون می‌نویسد که با وجود وعده‌های کلان مانند سرمایه‌گذاری چند میلیارد دالری در بخش لیتیوم، تا کنون تنها چند پروژه به امضا رسیده و بیشتر تعهدات در حد شعار باقی مانده‌اند. پروژه‌های پیشین مانند معدن مس عینک و نفت آمو دریا نیز متوقف یا پیشرفت چندانی نداشته‌اند.

این گزارش می‌افزاید که بی‌ثباتی امنیتی، حضور گروه‌های مقاومت و اختلافات داخلی، دلیل عمده‌ احتیاط چین در گسترش روابط اقتصادی با افغانستان است.

به گفته‌ این اندیشکده، طالبان در نبود همکاری فعال چین، اکنون به کشورهای دیگر از جمله هند و امارات رو آورده‌اند، مساله‌ای که نگرانی‌هایی را در میان تحلیل‌گران چینی درباره‌ی منافع راهبردی این کشور به‌ویژه در چارچوب پروژه‌ی «کمربند و راه» به‌وجود آورده است.

این پروژه یکی از طرح‌های کلیدی چین است که هدف آن توسعه ارتباطات تجاری و زیرساختی با کشورهای مختلف است و به چین کمک می‌کند تا نفوذ اقتصادی خود را در سطح جهانی گسترش دهد.

در نهایت، این روند نشان می‌دهد که طالبان به رغم شعارهای اولیه در خصوص همکاری نزدیک با چین، در عمل با چالش‌های اقتصادی جدی روبه‌رو شده و به دنبال تامین منابع اقتصادی از دیگر کشورها است.