فیلم آخرالزمانی یا یک خواب ترسناک؟!

روزگار غریبی است. اوضاع افغانستان و جهان آشفته و خراب است. انگار در حال تماشای یک فیلم آخرالزمانی هستیم یا در متن یک خواب ترسناک گیر مانده‌ایم. سلسله‌ای دنباله‌دار از حوادث تلخ و شگفت به سرعت در حال گذارند. در افغانستان سایه‌ی آمدن هیولای طالبان، کشمکش دو رییس جمهور، آزاد شدن زامبی‌ها از زندان‌ها و خشونتی که کاهش نمی‌یابد.

وضع جهان نیز در هم است. در طلیعه‌ی سال نو میلادی، با ترور قاسم سلیمانی، بسیاری از مردم جهان هراس و التهاب شروع یک جنگ جهانی دیگر را تجربه کردند. بعد سرنگون کردن هواپیمای مسافربری و آتش‌سوزی‌های دهشتناک استرالیا شوک‌های دیگری بودند. تغییرات عجیب و غریب اقلیمی مثل نیامدن زمستان در اسکاندیناوی، هجوم ملخ‌ها به چند کشور شرق آفریقا و غرب آسیا، زمزمه‌های نزدیک شدن شهاب‌سنگی مهیب به کره‌ی زمین و اینک کرونا که می‌تازد و شهرها و سرزمین‌ها را تسخیر می‌کند، پرده‌های دیگر این اتفاقات‌اند.

لطفاً کسی ما را بیدار کند و بگوید این‌ها فقط خواب‌اند، واقعی نیستند. بیدارمان کند و بگوید بشر هنوز این‌قدر دچار رذالت نشده و وزیر دارایی دولت ترامپ هم در ابتدای ابتلای چین به کرونا با خوشحالی نگفته بوده است که «این اتفاق به نفع اقتصاد آمریکا است.» و حالا که خودشان هم گرفتار شده‌اند، خانم هیتر لین مک‌دانلد، تحلیل‌گر و فعال هم‌حزبی‌اش در مخالفت با توقف فعالیت‌های اقتصادی، هرگز با قباحت ننوشته است که: «کووید-۱۹ بیشتر افراد سال‌خورده را از پای درخواهد آورد و بر این اساس نباید مملکت را متوقف کرد، چرا که سال‌خوردگان بالاخره به دلیل این بیماری یا یک بیماری دیگر خواهند مُرد.»

لطفاً کسی ما را تکان بدهد و بگوید تصاویر حمله‌ی سبوعانه به درمسال هموطنان هندومذهب ما در کابل و کشتار بی‌گناهان، تنها یک فیلم است و چنین اتفاقی نیفتاده است.

نویسنده: ضیاء قاسمی