غنی که تکلیف خود را روشن کرد/رهبران قومی چه میکنند؟؟

تحویل دادن ولایت غزنی توسط لغمانی (والی مورد علاقه اشرف غنی) به طالبان بر اساس توافق، و سفر امن و اسکورت شده او از غرنی به کابل توسط طالبان، نشان داد که موضوع عمدی بودن سقوط مناطق به دست طالبان و تحویل دادن جغرافیا بر اساس یک طرح قبلی و توافق شده از سوی دولت به طالبان، توهم توطئه نیست و واقعی می باشد.

روز گذشته که غنی یه بلخ رفته بود، انتظار می‌رفت که او اتفاق ویژه‌ای در زمینه جنگ علیه طالبان را رقم بزند، اما چنین نشد و سفرش از حد و اندازه یک سفر تشریفاتی، پیش‌تر نرفت و برعکس، میدان هوایی کندز با سه هزار نیروی نظامی تا به دندان مسلح، با تمام تجهیزات خود به طالبان تسلیم شدند.

پهلوان های شمال (محقق، عطا و دوستم) هم تا این لحظه، هیچ تحرک ویژه‌ای از خود نشان نداده اند.

این بی تحرکی و خواب رفتگی آنها یا نشان دهنده اینست که عمیقأ فریب اشرف غنی را خورده اند و نفهمیده اند که غنی، در حال تحویل دادن کشور به طالبان و معامله کردن آنهاست، یا اینکه دست خودشان در معامله هابی که میان غنی و طالبان صورت می‌گیرد، با غنی در یک کاسه است و شریک جنایات فعلی هستند.

اعتماد به غنی و صبر برای بقای او به امید اینکه شاید به خود بیاید، خطایی استراتژیک است که اگر بیش از این دوام کند، عواقب جبران ناپذیری خواهد داشت.

به نظر می‌رسد که علیرغم اینکه همه ما، پایبندی به نظام جمهوری اسلامی را لازم می‌دانیم، اما از شخص غنی و تیم او در حکومت باید عبور کنیم.

ضرورت آغاز جنبش های مقاومت بصورت مستقل از حکومت و اعلان خودمختاری موقت برای پیشگیری از تسلط طالبان بر بقیه مناطق ضروری است.

غنی که عملا تکلیف خود را روشن کرده و معطل ماندن پای غنی، اشتباهی دردناک است، اما سایر رهبران باید وضعیت خود را روشن کنند که با جبهه مقاومت هستند یا زیر پرچم غنی.

اگر مدعیان رهبری در اقوام تاجیک، هزاره و ازبک، قصد ایستادن در برابر طالبان را دارند، پیش از همه باید مقابل غنی بایستند و اگر اینکار را نکنند، معنایش اینست که در معاملات غنی با طالبان شریک هستند و آنگاه ممکن است مردم، در مقابل آنها بایستند

سید احمد موسوی مبلغ