دموکراسی علیه دموکراسی

حکمتیار اگر در همه عمر خود یک حرف راست زده باشد، همان است که در مورد مهندسی انتخابات توسط سفارت‌خانه‌های خارجی بر زبان راند؛ اما این حرف او بیش از آن که ناظر به دخالت بیگانگان در امور ریز و درشت این سرزمین باشد، برآمده از نگرانی وی از شکست پیشاپیش پسرش در انتخابات 28 میزان است.
سفارت‌خانه‌های خارجی و در رأس امریکا از کسانی که نباید وارد مجلس شوند، فهرستی فراهم کرده‌اند که خوشبختانه رهبرزادگان و از جمله حکمتیارِ پسر، در صدر آن قرار دارند. این همان چیزی است که حکمتیارِ پدر را برآشفته کرده و زبانش را به تیغ انتقاد از سفارت‌خانه‌های خارجی مبدل ساخته است.
حقیقت این است که دموکراسی امریکایی در افغانستان، سِلاح و سنگری علیه خود دموکراسی است؛ زیرا در این دموکراسی تنها چیزی که کارآمد و اثرگذار نیست، رأی مردم است و اگر چیزی به نام «وهن جمعی مردم» معنا داشته باشد، بیش از هر مورد دیگر، در انتخابات‌های افغانستان عینیت می‌یابد.
با وجود این، اگر امریکای مهندس انتخابات افغانستان، در انتخابات 28 میزان، راه ورود فرزندان رهبران جانی و قاتل را به مجلس نمایندگان فرو ببندد، خدمت اعجازآمیز و اعزازآمیزی به مردم افغانستان کرده است.
با همه این‌ها و به رغم اثرگذاری رأی مردم، مسؤولیت انسانی و مدنی همه ما است که به خاطر نفی سلطه و سیطره خون‌آشامان مردم‌فروش، به رهبرزادگان عیاش و عوضی بی‌هنر و بی‌ثمر، رأی ندهیم.

راحل موسوی