لویه جرگه نه تنها مشکلی را نمی‌تواند حل کند که خود برای افغانستان و مردم آن همیشه مشکل ساز بوده است. در تمام لویه جرگه های بیست سال اخیر همین کرزی دخیل بوده و جزو طراحان و گردانندگان آن بوده است. خوب کدام مشکل کشور را حل کرد؟ آیا بر مشکلات نیفزود؟ چیزی که نتیجه نداده چرا از تجربه ای که جز شکست نبوده باز استفاده کنیم؟
بعضی ذهن‌ها هنوز در دوره حکومت مجاهدین باقی مانده‌اند. نمی‌دانند که پس از آن دوبار طالب‌ها قدرت را قبضه کردند و یک‌بار جمهوریت در این میان محلل واقع شد. ظهور طالبان محصول و معلول اشتباه سران مجاهدین بود. سران مجاهدین هیچ‌کدام از این اشتباه مبرا نیست.
نان دادن مردم در شریط کنونی ، باید در سر لوحه کار طالبان و امارت اسلامی شان قرار بگیرد.
غنی، جدای این‌که یک دزد و غارت‌گر بود یک انسان شیاد، روانی، متوهم و متعصب هم بود. بر این اساس او چند متعصب، دزد، حقه‌باز و فاسد دیگر، از جنس خودش مثل فضلی و محب را در سمت‌های مهم گمارده بود که هیچ درک درستی از اوضاع نداشتند.
در چند روز اخیر قیمت دالر آمریکایی شروع به بلند رفتن کرد و فغان مردم افغانستان را به آسمان رساند. این همه ناله و فغان مردم بجا و درست بود؛ زیرا اقتصاد افغانستان وابسته تام به واردات اقلام مصرفی است و با بالا رفتن نرخ دالر همه چیز گران می‌شود.
امروز گروه خشم و پشم روزی مردم را به خدا حواله میکند و روزی خود را با زور تفنگ از مردم می‌گیرد. امروز شعار نان- کار- آزادی نه وعده حکومت که “مطالبه” مردم گرسنه و در بند است.
از قضا و تقدیرات خداوندی افغانستان هرگز سیاستمداری که همگام با عصر و زمان خودش باشد, نداشته است.
در این‌که گفتگوهای مستقیم سران احزاب با طالبان در مسکو، پاکستان و دوحه یکی از عوامل اصلی تضعیف روحیه ارتش بود، تردیدی نیست. اما ای کاش آقای محب می‌گفت که چه کسی مسوول فروپاشی اجماع سیاسی بود.
ملا متقی دست بسوی امریکا دراز میکند و میگوید : “شما یک ملت عالی و بزرگ هستید و باید صبر کافی و قلب بزرگی داشته باشید تا بر اساس قوانین بین‌المللی در مورد افغانستان سیاست‌گذاری کنید و به اختلافات” پایان داده شود.
ایالات متحده و طالبان، مذاکرات رسمی را در ۲۲ جنوری ۲۰۱۹ شروع کردند. هیئت‌ها در مرکز دوحه در یک برج شیشه‌ای استوانه‌ای شکل، که مربوط به وزارت خارجه قطر است دیدار کردند.