فرهنگ و تعلیم و تربیت در افغانستان در حال فروپاشی کامل است، اما برخلاف سیاست و اقتصاد که همه‌ی ما از فروپاشی آن باخبریم و جهانیان نیز هر لحظه درباره‌ی آن گزارش می‌دادند و گزارش می‌دهند، فروپاشی فرهنگ و تعلیم و تربیت در تاریکی و سکوت اتفاق می‌افتد.
آنچه در این فرمان به رسمیت شناخته می‌شود، انسانیت زن است، نه حق مساوی‌اش با مرد.
مدت‌های زیادی است که سران حکومت های افغانستان و ایران نسبت به مرز مشترک بین دو کشور معترض هستند، هرکدام مدعی اند که بخشی از سرزمین شان در آن سوی مرز واقع شده است. و البته در مواقعی از تاریخ معاصر به توافق‌هایی هم رسیده اند.
یکی از آفت های دین ورزی و شریعت گرایی، بیهوده دانستن دنیا، ستیزگی با زندگی و چشم پوشی از واقعیت های زندگی و نیازمندی بشر برای زیستن است.
واقعیت امر این است که تبارگرایی ملا مسجد تا اشرف غنی ریس جمهور افغانستان که از مجاری دموکراتیک به این کرسی رسید و مامورین دولت و نهاد های غیر دولتی و خصوصی و خوش‌باوری و آرمان‌گرایی افغانستانی های که ضد طالب بودند یگانه دلیل است که طالبان توانست به ساده‌گی همه جا را اشغال کنند و بر سر گرده های مردم سوار شوند.
گردهمایی غرب کابل تراژدی شوک‌آوری بود که ظلمی بدتر از قتل‌عام را در حق مردم‌ما درپی داشت که ثبت تاریخ خواهد شد و دست‌اندرکارانش باید در پیشگاه خدا و این مردم پاسخگو باشند که چرا افتخارات و مظلومیت این مردم را انکار نموده آن‌ها را شریک جرم و جنایات دهشت افکنان خواندند و در برابر آن‌همه اسناد داخلی و بین‌المللی ایستادند؟!!!
رییس الوزرای حکومت نامشروع کتونی، با صراحت میگوید که قول رزق به مردم نداده بودند و مردم برای حل مشکلات اقتصادی، دعا کنند، اما او نمی‌گوید که هزاران بار قول امنیت به مردم داده بودند و آنچه که اکنون مردم را بیش از گرسنگی آزار میدهد، حس نا امنی است.
در افغانستان از حدود صد سال پیش و همزمان با رفورم لائیسیته آتا ترک در ترکیه و مدرنیسم رضا شاه در ایران، قبیله‌گرایی سنتی اوغانی تبدیل به ایدئولوژی ملی‌گرایی افغانی می‌شود. این تبدیل قبیله‌گرایی به ملی‌گرایی افغانی دارایی عواقب و مصائب بسیاری بوده و هست.
رئیس الوزراء طالبان: به مردم وعده رزق ندادیم، مردم برای مقابله با قحطی دعا بخوانند!
طالبان اگر با هر قومی صلح کنند، با هر گروهی تعامل کنند، و با هر جناحی دوستی کنند، با هزاره‌ها نمی‌کنند.