هر چند ایران و طالبان از جهات مختلف سیاسى، مذهبى و فرهنگى با هم چندان سنخیتى ندارند، اما ناگزیرى و منافع دو طرف در سالهاى حضور امریکا و جامعه جهانى در افغانستان، آنها را بهم نزدیک ساخته. چنانچه جمهورى اسلامى ایران قبل از تسلط طالبان به افغانستان، روابط گرمى را با این گروه ایجاد نموده و خوشبین به پیروزى شان نیز بود.
مشکل اساسی افغانستان، بی عدالتی انحصارطلبی، تبعیض، فقدان حاکمیت قانون و حقوق بشر است. با وجود این، آدم‌های زالوصفت، حقیر و نان به‌نرخ روزخور، با جابجای قدرت، نوایی تازه سر می‌هند. آنان، در مذمت مقامات پیشین و مدح مقامات جدید، هنرها می‌آرایند.
ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان که قاعدتاً باید پیام‌‌های خشن را تلطیف کند، نوشته که استاد جلال را به دلیل انتقادهای او در شبکه‌های اجتماعی گرفتار کرده تا عبرت دیگران باشد.
جنایت هولناک تالبان در یکاولنگ که شامل جرایم بین المللی میشود و نزدیک به ۳۰۰ نفر افراد ملکی روستایی را به شکل فجیعی قتل عام کردند فراموش نخواهد شد.
طالبان بدوى و ددمنش، در این دور از حاکمیت شان، مزورانه تلاش دارند وانمود کنند که از گذشته عبرت گرفته اند و راه و رسم حکومتدارى را بلد شده اند. از این رو مانور هاى کاذب خبرى به راه مى اندازند تا سیماى زشت و سیاه شانرا در افکار عمومى، بهتر جلوه دهند.
در دو دهه، مردم افغانستان با کمک همکاران بین المللی دست آوردهای ارزشمند داشت.
یکی از ناپختگی‌های جنبش عدالت‌خواهی در افغانستان، عدم دقت در کاربرد اصطلاحات سیاسی است. مثلا همیشه عدالت‌خواهان ما در توصیف افغانستان می‌گویند که این‌جا یک کشور چندقومی است. این در حالی است که اگر دقیق بنگریم افغانستان یک کشور چند قومی نه، بلکه چندملیتی است.
.قدرت شبیه درخت بادام و شاید خود درخت بادام است که با کاشتن یک هسته، آبیاری و مواظبت آن، همین هسته، درخت بادام می شود.
امنیتی عرب و موسسه سلطنتی مطالعات میان ادیان، متعلق به اردن در جمع ۱۰۴ بهترین مراکز مطالعات خاورمیانه در سال ۲۰۲۰ قرار دارند. همچنین مرکز النهضه این کشور یکی از بهترین مراکز جدید التأسیس سال ۲۰۲۰ است. اما مرکز سلطنتی مطالعات استراتژیک اسلامی در رده بندی جهانی و منطقه‌ای جایگاهی ندارد.
چیزی که برای فاطمه پیامبر مهم بود و برای آن معترض بود عدالت و حقیقت بود. در غوغاسالاری فقط موج سوران می توانند از آن بهره ببرند.