ایرانی ها با توجه به اینکه یک قدرت منطقه ای محسوب میشوند و تعریف کلان تری از مسائل امنیتی/ سیاسی در سطح منطقه دارند نیاز به تعریف و نگاه استراتیژیک در باب افغانستان دارند در مورد متحدان استراتیژیک خود باید تامل، انتخاب، گزینش و حمایت کنند
فقط ترویج زندگی متمدنانه در آن مناطق می‌تواند آن‌ها را از بمب و خمپاره نجات دهد و بس. هیچ راه حل دیگری وجود ندارد.
بارها توسط کارشناسان و خبرگان گفته شد که هجوم رمه‌وار مردم افغانستان به شبکه‌های اجتماعی بدون قدرت تحلیل و هضم محتوای رسانه‌ها و شناختِ ترفندهای گمراه‌کنندۀ این شبکه‌ها، به افکار عمومی و روان جمعی جامعۀ ما آسیب خواهد زد.
وضعیت پیچیده و شکننده است. بحران بزرگی در پیش است و دو ملت در معرض آزمونی سخت هستند. آن را ساده نبینیم.
اما در عقب این مسایل، دست غرب به صراحت دیده می‌شود، زیرا اگر به منبع نشر چنین کلیپ‌هایی توجه کرده باشیم، بیشتر از سوی آدرس‌ها و اشخاصی دامن زده شده است که در گذشته جیره خوار امریکا بوده و اکنون می‌خواهند با به جان هم انداختن ملت افغانستان و ایران، منطقه را بی ثبات بسازند.
ترور دانشمندان خدوم و هتک حرمت حرم رضوی و ماه ضیافت الهی، بدون شک از یک طرف قلوب آزادگان و بویژه قلوب مردم ملت‌های هم‌فرهنگ را جریحه دار کرد و از طرف دیگر اوج پستی جهان خواران حرفه‌ای و نوکران منطقوی را نشان داده مفتضح و رسوایشان نمود.
عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، پس از سه سال و هفت ماه در اختیار داشتن قدرت، در اولین ساعات روز یکشنبه با رای عدم اعتماد در پارلمان از سمت خود برکنار شد.
این جامعه نخبگان دو کشور اند که باید طبق منافع علیای دو کشوری هم‌فرهنگ و هم‌سرنوشت و بویژه طبق منافع مهاجرین زجر دیده گام بردارند و با روشنگری‌های گفتاری، رفتاری و نوشتاری جلو هرگونه سوء استفاده را بگیرند.
فوج پاکستان با پذیرش برکناری عمران خان، در مقابل امریکا نوعی کرنش نشان داد یک قدم عقب آمد جهت توازن بین امریکا و جبهه روسیه و چین اما باز هم مساله اصلی عمران خان نیست بلکه حضور نظامی امریکا در اراضی پاکستان است مساله ای که به شدت برای اسلام آباد دردسرساز شده است و روسیه و چین اساسا مخالف آن هستند.
به‌جای اینکه همیشه به دیگران لعنت بفرستیم، از تحولات اندک در کشورهای پیرامون، مثل کودکان خوشحال شویم، بهتر است، جریان‌های قدرت در کشور ما، کمی بیاموزند و تفکر خود را عوض کنند.