کشورهای همسایه افغانستان تاکنون چندین نشست را برای تشویق گروه طالبان برای ایجاد حکومت “همه شمول” برگزار کرده اند. اما نتایج این نشستها تقریبا “صفر” بوده است. طالبان هیچ تغییری در ساختار سیاسی قدرت خود ایجاد نکرده اند و به حقوق شهروندان، حقوق زنان و اطفال هیچ تعهد و پایبندی نداشته است.
اگر شهامت آزادی‌خواهی، عدالت‌طلبی و به چالش کشیدن پایه‌های تبعیض و تمامیت‌خواهی را نداریم، حداقل، روحیه ترس، بی‌غیرتی، ظلم‌پذیری و بارکشی را با الفاظ پر زرق و برق و خیرخواهانه، در جامعه تزریق نکنیم.
از مشکلات اساسی در جامعه ما، یکی این است که مردم، آن گونه که باید برای آزادی، برای ارزش‌های انسانی و برای حقوق خود مبارزه نمی‌کنند. معمولا منفعلانه کنار می‌ایستند و آه و ناله سر می‌دهند و منتظر هستند که دیگران باید برای حقوق و کرامت انسانی آنها مبارزه کنند.
وی گمان می‌کند پیروز انتخابات، (که البته نمی‌تواند تاجیک، هزاره یا ازبک باشد) فعال مایشاء و مسلط بر سرنوشت مردم خواهد بود!
فقط یک مشکل باقی مانده بود و آن ظاهر اسلامی مردان مسلمان است که باید ریش داشته باشند، این مشکل هم امروز با دستور وزارت امر بالمعروف حل شد، پس خوش باشید و زندگی کنید و این‌قدر به امارت اعتراض نکنید!
طالبان هیچ الگوی مدیریتی برای آینده افغانستان ندارند و صرفا با وضع محدودیت و محرومیت بر حیات اجتماعی مردم ، فضای اختناق و سرکوب را به کشور تحمیل می کنند و تاوان خودکامگی آنها را مردم می دهند.
گروه طالبان در حال زمینه‌سازی برای اجرای تقویم هجری قمری به جای تقویم هجری خورشیدی در امور اداری افغانستان است.
ترکیب اسلام افراطی، تفکر و مدیریت قبیله‌ای، یعنی ضخامت عقده، نفرت و جهالت، باعث شده‌است که افغانستان هنوز درگیر امور ابتدایی و پیش‌پاافتاده باشد و این‌که آیا دختران باید مکتب بروند یا نروند آیا نوروز حلال است یا حرام و…
اختلافات بین شبکه حقانی و ملابرادر رو به افزایش است و احتمال درگیری می‌رسد.
محتمل ترین گزینه در تحلیل چرایی همزمانی سفر مقامات مختلف به کابل با پایان گفتگوهای رهبران طالبان اینست که فکر کنیم خارجی ها آمده اند از نتایج گفتگوهای قندهار مطلع شوند و بر اساس آن ، تصمیمات بعدی خود را اتخاذ نمایند.