نویسندۀ جوان از «برنارد شاو» نمایشنامهنویس سرشناسِ انگلیسی پرسید: شما برای چه مینویسید استاد؟ شاو پاسخ داد: برای یک لقمه نان! نویسندۀ جوان برآشفت که «متأسفم! بر خلاف شما من برای فرهنگ و انسانیت مینویسم! شاو گفت: عیبی ندارد پسرم! هر کدام از ما برای چیزی مینویسیم که نداریم!
یادداشتم را با معرفی یک نفر شروع میکنم و سپس وارد بحث اصلی میشویم. این شخص، «محمدموسی شفیق» نام داشت. او از سال 1972 تا 1973 نخستوزیر نظام شاهی و سلطنتی در افغانستان بود.
داعشیان و طالبان تنها افرادِ مسلحِ نامنظم و جنگجویانی با پرچم سیاه و سفید نیستند که در پیکشتن بیگناهان باشند، ارعاب و ایجاد دلهره را در میان مردم بهگسترانند، فقط انتحار کنند و مرگ بیافرینند، به قوانین بینالملل و حقوق مدرن بیتوجه باشند و در عوض به دادگاههایصحرایی افتخار نمایند.
تحلیلهای ما، تنها مبتنی براصالت رهبران سیاسی و محوریت منافع شخصی است؛ لذا از اصالت مردم، محوریت منافع ملی و انطباق سازی کاردهای سیاسی با منافع ملی خبری نیست. به همین دلیل است که مواضع ما، به قطببندیها و مطلقنگریهای تخاصمآمیز کشیده میشود و لشکریان در دوسوی جبهه، بدون نقطه مشترک و در خطوط جدا […]
رهبران سه حزب جنبش ملی اسلامی، جمعیت اسلامی و حزب وحدت اسلامی که عمدتا خود را نماینده سه قوم بزرگ ازبک، تاجیک و هزاره می دانند و پیشینه پرفراز و نشیب اتفاق و بی اتفاقی با هم دارند، روز گذشته رسما از ائتلاف احزاب خود علیه ارگ ریاست جمهوری خبر دادند.
من یکی در دو مناسبت از دنیای مجازی گریزان میشوم: اول روز قدس و دوم سالروز سقوط افشار؛ زیرا بحثها و دیدگاهها در این دو مناسبت از صراطِ منطق، انصاف و اعتدال خارج میشود و حالتِ جدل و جنجالِ بیحاصل به خود میگیرد.
چگونه ممکن است در شرایطی که ارتش اسد در میدان، کاملاً دست برتر را دارد و در یک روند کسب پیروزیهای پی در پی قرار گرفته و هیچ نیازی به استفاده از سلاح شیمیایی ندارد، بیاید از این سلاح استفاده کند و شرایط مطلوب میدان را بنفع دشمن تغییر داده و خود را در مخمصه قرار دهد؟
امام علی؛ حکمت و حکومت را در بستر عدالت، درهمآمیخت تا طعم بهرهمندی از حق را برای انسان بچشاند. در حکومت حکیمانه او، مردم، صاحبان حق و مالکان اصلی قدرت هستند. حکمت حکومت، در این است که چگونه باید حقوق مردم در اداره حکومت و مدیریت، متبلور نموده و به منصه ظهور برساند.
ارگ ریاست جمهوری افغانستان، بیانیهای را در ارتباط با حادثه تروریستی شب گذشته مسجد الزهرا(س) شهر کابل صادر کرد. در متن این بیانیه، خلاف معمول، از عبارت مضحک «با شدیدترین الفاظ محکوم میکنیم» خبری نیست اما سایر عبارات بیانیه، همان حرفهای تکراری و متناقض است.
این یادداشت در حالی نگاشته میشود که قطر در وضعیت فوقالعاده بسر میبرد. ماجرا از آنجا شروع شد که عربستان سعودی، مصر، بحرین و امارات صبح دوشنبه 15 جوزا اعلام کردند کلیه روابط خود را با قطر قطع میکنند که چنین هم کردند. بهانه آنان برای تأدیب قطر، متهم کردن دوحه به حمایت از تروریسم، سرپیچی از سیاستهای شورای همکاری خلیج فارس و همسویی با ایران، گفته شده است.