به نسبت ورود مهاجرین از کشور ایران، هرات اولین شهری افغانستان بود که به ویروس کرونا (کووید ۱۹) آلوده شد؛ قبل از آن که تصمیم هایی راجع به پیشگیری از رشد این ویروس گرفته شود، اشرف غنی بزرگترین شفاخانه ای مجهز، برای تداوی افراد مبتلا به کرونا را در ننگرهار افتتاح کرد.
همین اکنون «جنگِ جهانی سوم» و دشوارترین پیکار بین المللی و عالمگیرِ تاریخ بشر، عملاً و علناً در جبهه‌ای به وسعتِ تمام کرۀ زمین در جریان است و هر روز از کُشته‌ها پُشته‌ها می‌سازد.
به نظر می‌رسد ریشه‌ی این مخالفت‌ها را باید در اقتدارستیزی، سلطه‌گریزی و مقاومت در برابر اِعمال قدرتِ حکومت و اندکی گرایش‌های آنارشیستی جستجو کرد.
حوادث بزرگ پیامدهای اجتماعی بزرگی را نیز در پی خواهد داشت؛ من باورم آن است که تاثیرات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کرونا، کمتر از جنگ های جهانی نخواهد بود.
کرونا برای جهان منهای افغانستان فقط تهدید است اما برای افغانستان هم تهدید و هم می تواند فرصت باشد.
توافق نامه صلح امریکا و طالبان، وضعیت متفاوتی را برای بازیگران مختلف داخلی و خارجی منازعه افغانستان ایجاد کرده است. در این میان مهم ترین پرسش این است که توافق صلح دوحه، چه تاثیری بر منافع ژئوپلیتیک پاکستان خواهد داشت؟
تا پیش از فراگیری کرونا آرمانشهرگرایی و اندیشه‌های اتوپیایی شاید یکی از احمقانه‌ترین دیدگاه‌های تاریخی شناخته می‌شد.
یکی از مسئولیت‌های اجتماعی و اخلاقیِ مسلمانان نسبت به همدیگر، توصیه به خوبی‌ها و نیکی‌ها (امرِ به معروف) و منع از بدی‌ها و زشتی‌ها (نهی از منکر) است.
در واقع آنچه این روزها در جریان است، شباهت زیادی با دومینویی دارد که به جنگ جهانی دوم منجر شد.
علی رغم دستور توقف موترهای مسافرکشی کاستر و تونس، در سرک فیض محمد کاتب کم و بیش موترهای تونس مسافر کشی می کند.