سخن اخر اینکه بحران در افغانستان، فروکش نخواهد کرد، اما ترامپ، از توافق غنی و عبدالله و نیز توافق آمریکا و طالبان، استفاده تبلیغاتی مفصلی در انتخابات ریاست جمهوری اینده آمریکا خواهد نمود و اساسا، این همه فشار به حکومت افغانستان، برای رسیدن به همین مقصود، انجام گرفته است.
در نقد و نفی توافق سیاسی داکتر غنی و داکتر عبدالله می توان بسیار نوشت و همه واقفیم بار کجی که در انتخابات ریاست جمهوری نهاده شد با توافق سیاسی به مقصد نرسیده است و همچنان کج دار و مریض به ناکجاآباد در حرکت هستیم. اما رسیدن به توافق از چندین بعد اهمیت دارد که در ذیل به آنها اشاره می شود.
صلح پیش رو حتی اگر محقق شود، کمی بیشتر از پیوستن حکمتیار روی جنگ تاثیر خواهد داشت.
ما امروز شاهد یک توافق اجباری و موقتی، بدون ضمانت اجرایی بودیم. بحران سیاسی که تنها محصول انتخابات تقلبی نیست بلکه محصول تضاد میان جامعه ای که تغیر کرده و بنیادهای سیاسی که ۲۰ سال قبل امریکا با کاپی نمودن از قانون اساسی خود برای ماساخت و منشآ قدرت تبعیضی و خود کامه مرکزیت کامل اشرف غنی است، همچنان پا برجاست.
اینک دیده شود که آیا افغانستان شایستگی عبور موفقانه از این مرحله را خواهد داشت، یا این که فقط زمان بروز بحران و فاجعه اندکی به تاخیر افتاده است؟!
بر اساس شواهد تاریخی، مردم افغانستان به رهبری علما و دانشمندان از نخستین روزهای اشغال بیت المقدس حمایت خود را از ملت مسلمان فلسطین اعلام داشتند.
در بیست و سومین روز ماه مبارک رمضان، شخص روزه‌دار در دعا و نیایش روزانه خود سه چیز را از خداوند تقاضا می‌کند.
در میان شخصیت‌های مهم تاریخ بشری، امام علی (ع) از نادرترین شخصیت‌هایی است که جاذبه و دافعه دامنه دار و پرماجرایی را-در هنگام حیات تا شهادتش، و نیز پس از آن تا امروز- بخود اختصاص داده است.
حال که توافق نامه در حال رسمی شدن است، همان بهتر که لاشه دموکراسی و جنازه مردم سالاری با تفاهم، توافق و مشارکت دریده شود.
در بیست و دومین روز رمضان، شخص روزه‌دار، چهار خواسته اساسی را باخدایش در قالب دعا و نیایش در میان می‌گذارد.