مذاکراتِ بین الپشتونی!
گفتگوهای صلحِ قطر بیش از آنکه رنگ و بوی «بین الافغانی» داشته باشد، خاصیت و ماهیتِ «بین الپشتونی» دارد.
سرویس دیدگاه
اماناز درد تبعیض
سالهاست که از پدیده رنجآور تبعیض آشکار وحتی«سیستماتیک» انتقاد کردیم وهُشدار دادیم، گفتیم که مرض روبه گسترش تبعیض به تنهایی میتواند شیرازه وحدتملی نیمبند درافغانستانرا ازهم بپاشاند و سلامت روحی و روانی جامعهرا برای دهها سال به خطر بیندازد.
از بن تا دوحه
شور و شعف/هیجان و التهابِ امروزِ افغانها در پیوند با مذاکرات صلحِ «قطر» دست کمی از شور و احساسات آنان در قبال کنفرانس «بن» در دو دههی قبل ندارد.
زبانِ طالب
در گفتگو با طالب، نه بلاغت کارساز است و نه ادبیات شیک موثر؛ با طالب باید جسورانه سخن گفت و چشم درچشم او دوخت، بدون لکنت زبان، بدون تعلل در بیان و بدون لرزشی در دست و بدون ارتعاشی در لب و با صدای بلند، از حقانیت آزادی و دمکراسی و حقوق زن و کودک و انسان سخن گفت و جنایات و وحشگیر هایش را با جلمات آتشین و اشارات آهنین بر صورتش کوبید.
بایسته های دولت در مذاکرات صلح
جنبش هاى ایدلوژیک تا زمانى که نظامى می مانند، قوى و پر غرور هستند. وقتى وارد فاز سیاست و مذاکره شدند، دچار افت اقتدار و عقب نشینى از مواضع خود مى شوند. در این مرحله، آنان با دنیاى سیاست و واقعیت قدرت در نظام بین الملل و درک ناتوانى خود از ساخت دولت و حفظ بوروکراسى و نهادها روبرو مى شوند.
شکست دموکراسی
پمپئو گفت ما نمی خواهیم دموکراسی را بر افغانستان تحمیل کنیم. از طرف دیگر روشنفکران هم تاکید می کنند که باید در مذاکرات با طالبان بر عنصر اسلامیت و مسلمان بودن مردم افغانستان تاکید شود.
دورنمای سیاست خارجی ترکیه؛ ایا آغاز نماد گرایی به معنای پایان اتاتورکیسم است؟
نمادگرایی در سیاست خارجی ترکیه از ابتدای دولت اردوغان نقش پررنگی داشته است که تبدیل ایاصوفیه از موزه به مسجد، تازهترین اقدام انقره در این چارچوب به شمار میرود.
چرا از آمریکا و طالبان متنفرم؟
بیست سال پیش که آمریکا به افغانستان آمد، بازهم عدهای به آن دل خوش کردند اما به تدریج دیدیم که آمریکا هم در خیانت و جرم و جنایت از کمونیستها، اخوانیها و طالبان، کم نگذاشت.
ما بازیچه هستیم! شرم مان باد!
مجموعهی این تحولات همزمان (که جملگی بخشی از کمپاین انتخاباتی ترامپ به شمار میرود) نشانگر این حقیقت تلخ است که کشورهای مسلمان و دنیای اسلام، بازیچهی امریکا و کاخ سفید هستند.
ایران؛ غایب اصلی کنفرانس دوحه
از ابتدا هم معلوم بود و به مرور زمان نیز ثابت شد که آمریکا و متحدینش نمیخواستند و نمیگذاشتند که جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات افغانستان نقش تعیین کننده و مهمی داشت باشد.