مواضع احساساتى و شتاب زده سران حکومت در کابل نشان مى دهد که از برنامه ریزى و آرایش روند صلح به شدت ناراضى هستند و ایالات متحده، پشت دولت و نظامى را که خودش ایجاد کرده بود و مهمترین دستاورد سیاست خارجى مبتنى بر گسترش دموکراسى و راهبرد حقوق بشرى خود مى دانست، خالى کرده است.
برای همین است که از زمین و زمان طلبکارند و منتقد اما مخاطب نمی فهمد مبنای این روشنفکری چیست تا بر همان مبنا با او سخن بگوید…
آمریکا بزرگ ترین دموکراسی دنیا نیست اما پر بیننده ترین انتخابات دنیا را دارد. این همه جلب توجه به موضوع انتخابات ایالات متحده، به خاطر جایگاه این کشور در نظام بین الملل و تاثیر برنده انتخابات در مناسبات جهانی است.
همه‌ی مان انحصار گرا و خود خواه بودیم و هستیم و با این رذیلت از آن چه فضیلت است باز ماندیم و می‌مانیم. تا به خود نیاییم و هر قومی و حزبی، اصلاحات را از خود شروع نکند به جایی نخواهیم رسید.
وقتی «سّید هادی» فرزند ارشد سیّد حسن نصر الله در مصاف با اشغالگران اسرائیلی به شهادت رسید، پدر خطاب به پیکر خون‌آلود فرزندش گفت: اکنون نزد خانواده‌های شهدای مقاومت شرمنده نیستم».
امرالله صالح، استثنایى در جمع نخبه گان کنونى افغانستان است که بدون پشتوانه قومى و پشتیبانى حزبى و بنابر استعداد ذاتى و حمایت خارجى، پله هاى رشد و ترقى را بسرعت پیموده. و در این مسیر دشمنى پاکستان و طالبان و حسودى رقباى داخلى اش را به جان خریده.
اقدام موهن مجله شارلی ابدو در فرانسه به ساحت پیامبر گرامی اسلام( ص) که چند روز پیش اتفاق افتاد، نمونه ای روشن از نقض حقوق مسلمانان و مصداق بارز اسلام هراسی است. این حرکت نفرت انگیز نه تنها قلب مسلمانان را جریحه دار نمود، که به رشد افراط گرایی و تروریزم کمک می کند.
طالبان باید درک کنند که جامعه افغانستان بالقوه در یک ژیوپلتیک تنش زاست؛ بر این اساس، عبور از جنگ داخلی و ایجاد مصالحه ملی تنها با رعایت حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی همه اقوام، مذاهب و جریان های سیاسی و فکری میسر است. در غیر این صورت، چالش های قومیتی و هویتی با روند فزاینده تری پا به عرصه خواهد گذاشت.
طالبان صدها حامیان بین المللی دارند و هر یکی از آنها، با حمایت طالب و زیرشاخه های آن، به نوعی منافع شان در جنگ است مثل روسیه و بعض کشورهای عربی که اسلحه و تجهیزات هنگفتی به طالبان میفروشند.
ولی اگر به شیوه امرالله صالح از تاریخ منطقه حرف بزنیم، قبل از حاکمیت شاهان پشتون و تغیر نام این خطه به افغانستان، کابل پایتخت تابستانی بابرشاه، پادشاه مغولی هندوستان، بود ودرهر گوشه و کنار کابل یادگار این زمان وجود دارد.