انسانیت و شرافت در “ما” مرده است!
آیا مسئولین حکومتی شرف و وجدان دارند؟ آیا نهادهای مدنی و حقوق بشری و حقوق زن غیراز پروژه سازی، این نقض آشکار حقوق انسانی همه جانبه را در کشور نمی بینند که اینگونه سکوت خفت بار اختیار کرده اند
آیا مسئولین حکومتی شرف و وجدان دارند؟ آیا نهادهای مدنی و حقوق بشری و حقوق زن غیراز پروژه سازی، این نقض آشکار حقوق انسانی همه جانبه را در کشور نمی بینند که اینگونه سکوت خفت بار اختیار کرده اند
هردو طرف به جنگ به چشم ابزار مینگرند و میدانند که اهدافشان سرانجام در پشت میزهای مذاکره تأمین میشود و نه در میدانهای جنگ. بنابر این تشدید جنگ به عنوان یک وسیله فشار ممکن است در سال آینده رخ بدهد
امروز وحدت ملی و همبستگی اجتماعی ، به شدت آسیب دیده است. تنها برنده این وضعیت، تا اینجا، مافیای سیاسی – تیکه داران قومی – سمتی و هراس افگنان بوده است.
آنها می دانند همکاری و هماهنگی ایران، روسیه و پاکستان می تواند مذاکرات صلح به ابتکار امریکا در دوحه را تخریب کند و جلو هر طرح ناخواسته امریکا برای آینده افغانستان را بگیرد.
عده ی عالمانه و تعدادی نا آگاهانه در مورد قضایای افشار قلم میزننند، زیرا قضیه ی افشار برای عده ی نان و نام می شود. به بهانه ی افشار ادبیات نفرت و دشمن سازی قومی را احیا می کنند ودر سایه نفرت بدنبال صید ماهی دلخواه خود هستند.
از نظر سمبولیک انقلاب ایران نخستین پیروزی مسلمین برغرب ، ازقرن ۱۶ به این طرف محسوب می شود، نکته اینجاست که اسلام عامل هدایت کننده ی این انقلاب بوده وهیچیک از ایسم های غربی درآن نقشی نداشتند.
او ثابت کرد که یک مرد الهیِ سیاسی با الهام از مبانی معرفتی دینی و الهی میتواند در هر زمان منجی تشنگان حقیقت و عدالت باشد و نوای آزادی و عدالت را به عالم سراییده و طوفان مواج جهل و ظلم را رام کند.
باید به دنبال تغییر نسلی مدیریت و لیدری جامعه بود. تغییر سکانداری جامعه از افراد معامله گر به انسانهای فهیم و درد شناس، اولین ضرورت امروز جامعه ماست.
بزرگترین سرمایه انقلاب اسلامی، از ابتدای شکلگیری تا معماری، «مردم» بودهاند. به همین خاطر «حمایت مردمی»، همیشه کانون هدفگذاری دشمنان ایران برای اقدامات تخریبی بوده است.
امروزکسانی بسیار بنام افشار به قدرت و ثروت رسیدند و یا آن را پروژه ای ساختند برای پیروزی در میدان رقابت و شهره شدن و حتا وسیله ای برای گرفتن پناهندگی به خارج.