طالبان ماه هاست که به شهرهای کلیدی افغانستان نزدیک شده اند و این مسأله نه تنها افغانستان را با خطر سقوط مواجه کرده که احتمالات ناکامی دولت بایدن در افغانستان را نیز سبب شده است
سردرگمی مطلق در کمپ جمهوریت دکتر غنی خیلی ها را کلافه کرده، رئیس شورای مصالحه اش هیچ نمی‌داندچه می گوید و اساساخود سر در گم و کلافه شده، تا حال چندین جلسه برگذار کرده که اصلا اجندا نداشته
ملتی که تجربه جنگی اش به درازای حدود سه صدسال باشد قطعا شکست ناپذیر است ۲۶ دلو هم نتیجه همین پختگی جنگی بود اما سیاست را همواره باخته ایم و حالا هم در حال باخت هستیم.
آیا لازم نبود تا اقدام فوری و قاطع برای رسیدگی به چنین فاجعه ای از مرکز و درچهارچوب رهبری دولت صورت می گرفت، که اکنون فقط به تلاش هایی نامشخص در محدوده وزارت و دفتر والی محصور شده است
ایران چنین اقدماتی را در راستای انسانیت، حس نوع دوستی ورسم جوانمردی و همسایه‌داری انجام داد و اگر صد بار دیگر چنین اتفاقاتی خدای ناکرده رخ دهد مطمئنا باز هم دریغ نخواهد کرد
حکمت‌یار باری ادعا کرده بود که حزب اسلامی بزرگ‌ترین حزب افغانستان است اما انتخابات سال پار پایگاه حزب او را به درستی محک زد
هر اندازه که حکومت افغانستان مطلوب، مطیع، چند قومیتی و دموکراتیک باشد، برای امنیت ملی امریکا یک ضروت مطلق به شمار نمی رود
جریان اطلاعات آزاد نعمتی بسیار بزرگی است و به خاطر همین جریان اطلاعات آزاد بود که در سالروز امسال فاجعه غمبار افشار، تضارب روایات و گفتگوها برخی دیوارهای کاذب را ویران نمود
از جمله دلایل عقب‌ماندگی و سیه‌روزی ما ملت افغانستان در سطح عام و مردم شیعه و هزاره در سطح خرد، همین موضوع عدم مدیریت درست حوادث و اتفاقات گذشته در نبود خرد جمعی است.
آیا مسئولین حکومتی شرف و وجدان دارند؟ آیا نهادهای مدنی و حقوق بشری و حقوق زن غیراز پروژه سازی، این نقض آشکار حقوق انسانی همه جانبه را در کشور نمی بینند که اینگونه سکوت خفت بار اختیار کرده اند