
اعتراف به واقعیت تلخ
امروز رئیس جمهور محمداشرف غنی در مراسم آغاز سال تعلیمی جدید، به یک واقعیت تلخ اعتراف کرد و آن نا آشنایی کارگزاران حکومتی و همکاران وی در باره مسایل جغرافیایی، بافت فرهنگی و اجتماعی افغانستان است.
امروز رئیس جمهور محمداشرف غنی در مراسم آغاز سال تعلیمی جدید، به یک واقعیت تلخ اعتراف کرد و آن نا آشنایی کارگزاران حکومتی و همکاران وی در باره مسایل جغرافیایی، بافت فرهنگی و اجتماعی افغانستان است.
لشکرکشی سنگین نظامی به بهسود، در شرایطی که حتا کابل در محاصره ی تروریست ها و میدان شهر در محاصره ی طالبان می باشند و ۵۰ کیلومتر جاده میدان شهرـ بهسود از کنترل دولت خارج است، جنگ در لوگر و بغلان و فاریاب و سراسر کشور جریا دارد، با هیچ منطق سیاسی و مدیریت نظامی قابل توجیه نیست.
مردم به طور طبیعی نیازمند آیین ها و مراسم هستند و حیات اجتماعی خود را در همین آیین ها می بینند. به همین دلیل انسان ها از نخستین روزهای زندگی اجتماعی دست به خلق آیین ها و مراسم مختلف زده اند. از بدوی ترین اجتماعات تا پیشرفته ترین آن ها این نیاز را به صورت های مختلف به نمایش گذاشته اند.
جنگ و ضرورت جنگ توسط حکومت، تعریف مشخصی دارد که باید به دور از سلیقهی شخصی رییسجمهور و سایر مقامات حکومتی صورت بگیرد. اما جنگ در افغانستان طبق سلیقهی مقامات حکومتی صورت میگیرد.
در وضعیتِ پیچیده و دشواری که دولت و قوای مسلح افغانستان هم در تالار مذاکرات صلح و هم در میدانهای جنگ، کاملاً در موضع دفاعی قرار دارند و ناامیدانه برای بقای خود تکاپو و تقلّا میکنند؛ چرا محافل و حلقاتی در درون حاکمیّت تلاش میورزند تا جبههی جدیدی را در مناطق امن و آرام هزارهجات در مقابل خود بگشایند؟
اگر امروز وضعیت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ما نابسامان است و در معرض هجوم فرهنگی بیگانه قرار داریم، به این دلیل است که از میراث نیاکان خود غافل شده ایم.
معضل مردم مظلوم بهسود، نه تنها معضل تاریخی و تکرار تاریخ مردم شیعه و هزاره بلکه معضل تاریخی و تکرار تاریخ همهی اقوام همیشه محروم است.
در ادامه تلاشها برای صلح افغانستان، در آخرین روزهای سال ۱۳۹۹ کنفرانسی به ابتکار روسیه در مسکو برگزار شد. کشورهای ایالات متحده امریکا، چین، پاکستان، قطر و ترکیه نیز در این کنفرانس حضور داشتند. ۱۲ تن به نمایندگی از حکومت افغانستان و ۱۰ تن از گروه طالبان دعوت شده بودند.
رهبران حکومتی هزاره در آزمون سخت قرار دارند. آنها اگر نتوانند قضیه بهسود را به خوبی حل و فصل کند، اندک جایگاهی که در میان مردم دارند را به کلی از دست خواهند داد.
همه مسوولیت داریم تا از بروز فاجعه در بهسود جلوگیری کنیم. گفت و گو و مذاکره و جلوگیری از تنش و شعله ور شدن آتش جنگ، مهم ترین رسالت همه جوانب قضیه است.