ممکن است گروه طالبان در برابر امریکا و غرب و روسیه و ایران و … دستخوش تغییر یا تجدید نظر شده باشند؛ اما در برابرِ شیعه/هزاره، همان موضع خصمانه و کین‌توزانه‌ای ۲۵ سال پیش خود را حفظ کرده‌اند و کماکان آنها را مهدورالدم و شایسته‌ی نسل‌زدایی و قتل‌عام (مانند مزار و یکاولنگ و میرزاولنگ) می‌دانند
صحنه میدانی سوریه، در سال گذشته نسبت به سال ۹۸ وضعیت آرام‌تری را تجربه کرد. تشدید منازعه میان تهران و واشنگتن و انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و تمایل بازیگران عرصه سوریه به حفظ وضع موجود، باعث شد تا به‌رغم درگیری‌های پراکنده که از ویژگی‌های یک منازعه طولانی‌شده محسوب می‌شود، نبرد مهم و همه‌جانبه‌ای به وقوع نپیوندد.
این‌روزها که از مذاکره، صلح و امنیت زیاد سخن گفته می‌شود، ضروری است که به پرسشی پاسخ بدهیم؛ در حالی‌که مردم افغانستان سخت مشتاق پرواز کبوتر صلح در آسمان کشور خود هستند، چرا چهل سال در منجلاب جنگ، ناامنی و اختلاف غرق اند و چرا به این گمشده نازنین خود نمی‌سند؟
بدون شک جناب استاد خلیلی یک چهره تآثیرگذار سیاسی در میان جامعه تشیع و هزاره و در سطح ملی بوده است؛ او از حضورش در جریان سازمان نصر تا دبیر کل حزب وحدت و معاونت دوم در ریاست جمهوری فرد موفق و کاریزما است.
به نظر می‌رسد سیاست داخلی متکثر و چندپاره و سیاست خارجی پر تنش و تأثیرپذیر همچنان ویژگی کلیدی رویدادها و روندهای تحولات عراق در سال جاری خواهد بود.
روزانه ده‌ها خبر خراب‌کننده بنیان هستی ما از کشتار انسان و کاهش انسانیت در فضای عمومی و رسانه‌ای پخش می‌شود و دیانت و انسانیت ما را به چالش می‌کشد، اما هیچ خبری ویران‌کننده‌تر از انتشار ویدئوی انارکلی هنریار، هندوی هموطن ما نیست.
برخلاف سال های گذشته، اینک ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه دلیل محسوسی برای بازدید از پاکستان دارد.
سرانجام پس از شش ماه مذاکرات صلح در قطر و برگزاری اجلاس مسکو، اکنون چشم‌ها به اجلاس استانبول دوخته شده است. گفته می‌شود به زودی اجلاس مهمّی سیاسی برای پایان‌دادن به بحران بیست ساله افغانستان و آوردن صلح در استانبول ترکیه برگزار می‌شود.
داستان حقابه ایران از رود هیرمند داستان پرغصه ای است که نشان میدهد چگونه سیستان که روزگاری از زمان تمدن شهرسوخته تا چند قرن پیش انبار غله در منطقه فلات ایران بود تبدیل به منطقه ای خشک و بحرانزا شد.
بیست سال پس از لشکرکشی آمریکا اما اکنون به نظر می رسد شرایط عینی و سیاسی بیش تر از هر زمانی حسب دلخواه افغان ملتی ها است، زیرا دیگر نه جبهه مقاومتی وجود دارد، و نه غیرخودی ها در حکومتند. طالب باز همان طالب است و به علاوه اینکه ارگ نیز در اختیار برادران نکتایی دار شان است.