سخنان خلیل زاد در کنگره آمریکا در مورد افغانستان بسیار خطرناک است. پیش از این گزارشهایی بود که پروسه بن در حقیقت یک طرحی بود، تا مجاهدین را خلع سلاح کنند و تکنوکراتهای پشتون را دوباره به قدرت باز گردانند و در فرایند شکل گیری و تحقق این هدف، مناسبات گذشته و حاکمیت تک قومی دوباره احیا گردد.
چشم انداز آینده، بیشتر چشم انداز جنگ است تا صلح. نه تنها میان نیروهای متخاصم اعتماد سازی نشده، بلکه سطح اعتماد کاهش یافته است. نشست استانبول میزان خوش بینی و بدبینی را مشخص خواهد کرد اما اگر این نشست برگزار نشود یا برایند آن نومید کننده باشد، آمادگی های نظامی، شدیدتر خواهد شد.
این جا کوفه است؛ شهر نوتاسیس و با قبایل مختلف و افکار متفاوت… بازار نسبتا شلوغی دارد و مردم به کسب و کار و تجارت مشغول اند. اما در این میان مردی را می بینی که لباس نه چندان درست بر تن دارد و با تازیانه ای بر دست و مردم را به تقوای الهی می خواند و به انصاف در خرید و فروش امر می نماید «اوفوا الکیل و لاتنقحوا اللحم…».
در نبود “ملت شدن”، “حکومت چندپاره و ناکارآمد”، “موجودیت بدکاره های سیاسی”، “جامعه چندتکه”، “فقدان خرد و اراده و منافع جمعی”، “متحدان و حامیان ناپایدار”، سرنوشت “ما” اینگونه به”بازی” گرفته می شود:
وضعیت فعلی لبنان به لحاظ سیاسی و اقتصادی شکننده است. تجمعات و بیانیههایی هفتههای اخیر ازسوی احزاب مسیحی ضد مقاومت، نشاندهنده این شکنندگی است. اگرچه توافق نانوشتهای میان بازیگران داخلی و خارجی برای کنترل تنش در وضعیتی پیش از جنگ داخلی وجود دارد، اما احزابی که در سالهای اخیر خود را در موقعیت ضعف میبینند به دنبال تحمیل «طائف»ی جدید به شطرنج سیاسی لبناناند.