از شجاعی تا علی‌پور

انجنیر حکمتیار کتابی در نقد باورهای شیعه نوشته است به نام «امام مهدی و باورهای خرافی». وی در خاتمۀ کتاب، گریزی به دنیای سیاست زده است و در آن گریز، شیعیان عراق و افغانستان و انقلاب اسلامی ایران و آیت الله سیستانی و امام خمینی را هم «وابسته و دنبال‌رو امریکا و غرب» خوانده است و هم «باعث تفرقه و تضعیف مسلمانان». فعلاً به این موضوع نمی‌پردازم.

وی در ادامۀ همان ادعای شگفت، در خصوص همگامی شیعیان افغانستان با امریکایی‌ها چنین نوشته است:
«در افغانستان برخی از آنان [شیعیان] را در نیروهای امنیتی گرفتند و از برخی [دیگر] نیروهای خاص جنگی ساختند که تحت فرمان افسران امریکایی برای ترور شخصیت‌های مهم … مورد استفاده قرار می‌گیرند. شاید معرفی یکی از این افراد شما را کمک کند که بدانید اینها چه جنایاتی را به نام مذهب مرتکب شده‌اند. حکیم شجاعی یکی از آنان است که متهم به قتل بیش از ۱۲۰ نفر طفل و زن و مرد در مناطق پشتون‌نشین است. چند بار از سوی دولت دستگیر شد؛ ولی در نتیجۀ مداخلۀ امریکایی‌ها فوراً و بدون تأخیر آزاد شد» (صص ۸۸ و ۸۹).
در یک یادداشت مختصر، فرصتِ نقد سخنان حکمتیار در باب حکیم شجاعی نیست. من از جناب حکمتیار و همفکران او فقط چند سئوال می‌پرسم:
۱) شکریه تبسّمِ نُه ساله که همفکران و هم‌تباران شما گلوی آن کودک معصوم را بریدند؛ آیا ملیشه و همکار امریکایی‌ها بود؟!
۲) نوعروسِ شیعه‌مذهب و هزاره‌تبارِ غوری که در لباس عروسی توسط طالبان سلاخی شد؛ آیا قبلاً زن و کودکِ پشتون کشته بود؟!
۳) مردمان ملکی مزارشریف، یکاولنگ و میرزاولنگ که سه نسل‌کشی وحشتناک را پشت سر گذاشتند و شما تا کنون هیچکدام را محکوم نکرده‌اید؛ آیا ملیشه‌ی امریکا و غرب بودند؟!
۴) مسافرانِ بی‌سلاح و بی‌دفاعِ شیعه/هزاره که طی بیست سال گذشته در «جلریز» گردن زده می‌شوند؛ در کجا و کدام زمان مرتکب جنایت و پشتون‌کشی شده‌اند؟!
۵) جناب شما که طی یک روز ۳۰۰ موشک بر خانه‌های مردم کابل شلیک کردید؛ مرتکبِ قتل زن و کودک شده‌اید یا شجاعی با تفنگ ساده و ابتدایی؟!

برپایه‌ی پرسش‌های فوق، ادعاهای چون «همکاری با امریکا» یا «ارتباط با فاطیمیون» و «ارتکابِ جنایت و پشتون‌کشی» و … صرفاً بهانه و اتهام است؛ اما حقیقت این است که در ایدئولوژی مذهبی ـ تباری حکمتیار و طالبان و حلقات فاشیستی اطراف ارگ و طالبانِ نیکتایی‌پوش (مثل خلیلزاد) و دیگر گروه‌های تکفیری؛ شیعه/هزاره ذاتاًً مجرم و جنایتکار شمرده می‌شود و ریختن خونِ صغیر و کبیرشان، مجاز و مباح است. آنها هم به لحاظ مذهبی مهدورالدم هستند و هم به لحاظ قومی!

امروز حلقات فاشیستی و رسانه‌های وابسته به آنان می‌گویند: چرا هزاره‌ها یکصدا از یک یاغی و مسلحِ غیرمسئول، حمایتِ رسانه‌ای می‌کنند!! اگر پوشش و حمایت رسانه‌ای آنها نباشد، شما قطعاً از علی‌پور نیز یک «هیولای آدمکش» و از جبهۀ مقاومت نیز یک «مافیای تبهکار» خواهید ساخت.

باید متوجه باشید که اکنون «تاریخ» را شما تنها نمی‌نویسید؛ بلکه با هم می‌نویسیم! پس از این «تریبون» و «رسانه» و «قلم» در انحصار شما نیست که جای جلاد و قربانی را عوض کنید.

مسیح ارزگانی