یاد پیشینی‌ها بخیر!

با وجود آن‌که نطفه‌ی حکومت حامد کرزی در بن بسته شده بود، اما او هر چه به اواخر حکومت خود نزدیک‌تر می‌شد، خارجی‌ستیزتر می‌شد؛ تا جایی که در فرجام، براستی یا ساختگی حتا با بادار درجه‌ی یک خود هم شاخ‌به‌شاخ شد.

احمدزی فراری هم، با وجود ریشه‌ی خارجی‌اش، به جز در برخی مواقع که تعادل روانی‌اش را از دست می‌داد، در رابطه‌اش با خارجی‌ها جانب تعادل را نگه می‌داشت. هر چند که چشمک‌زدنک‌هایش نسبت به بیرونی‌ها بیشتر از خان درانی بود.

حالا که نوبت به حکومت قورمه‌ای کنونی رسیده است، برخلاف پیش‌بینی‌ها دیده می‌شود که خارجی‌دوستی این‌ها به مراتب از دو حکومت پیشین بیشتر بوده است، تا جایی‌که در یک زمان، سرش در لحاف غرب است و پشتش را مخفیانه برای معشوق شرقی از لحاف بیرون داده است تا در یک روز، اسلو و مسکو را با هم ارضا کند.

آیا چنین رویه‌ای یک دروغ بزرگ را در شعارهای ایدئولوژیک حاکمان کنونی به تصویر نمی‌کشد؟

جعفر احسانی