پروژه افراطی پروری ادامه دارد!

دراین روزها انتقادها و نگرانی از فعالیت و اظهارنظرهای جریان ها و عناصر افراطی ، همانند مولوی مجیب الرحمان انصاری در هرات، در رسانه های اجتماعی شدت گرفته است.

دراین باره باید گفت:

-متاسفانه جامعه ما بخاطر رسوب نگرش قشری گرایانه از دین و مذهب، و نیز عقب ماندگی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زمینه ظهور چنین حرکت های افراطی و انحرافی را ازگذشته های دور تاکنون داشته و دارد. حتا این عقب ماندگی بر رفتارهای تند تجددگرایی نیز اثر گذاشته است. چنانچه بنام تجددگرایی و مبارزه با خرافات و عقب ماندگی کوشش شده که بدون واقع بینی و ضرورت های تاریخی و اجتماعی تحول، راه صدساله، یک شبه پیموده شود. این موضوع سبب شده است که شمشیر افراطیون در نزد عامه مردم با استدلال عامه پسند و تحریک احساسات تیزتر شود.

-فقدان یک حکومت مقتدر و ملی و دارای برنامه از آغاز تاکنون سبب شده است که زمینه و بستر رشد و فعالیت چنین گروه هایی مساعد گردد و حتا حامیان بین المللی گروه های افراطی براساس منافع خود، بی محابا در امور کشور، حمایت و تقویت و جابجایی آن ها دخالت کنند.

-نکته بس مهم پیوند افراطیت و سیاست است. واقعیت های تاریخی و رویدادهای اخیر ، بخصوص در خاورمیانه نشان داده است که ارتباط محکم میان ظهور، سازماندهی و پیشرفت گروه های افراطی همانند القاعده، داعش و طالبان با سیاست و منافع قدرت های بزرگ و شرکت های کلان نفتی و تولیدکننده اسلحه وجود دارد.

دست اندازی قدرت های جهانی یک واقعیت تاریخی و سیاسی است؛ موضوعی که اتهام “تئوری توطئه” آن را نفی و کتمان نمی تواند. قدرت های بزرگ برای اهداف کلان بیرونی خود از دموکراسی و افراطیت مانند دو لبه قیچی استفاده می کنند. برای آنان اگر زخمی شدن یک نفر درچین (بخاطر رقابت عمدتا سیاسی و اقتصادی) فاجعه حقوق بشری تلقی می شود، اما بخاطر منافع خویش، سلطه خانوادگی حکام مرتجع عرب با همه نقض حقوق بشری های که مرتکب شده و می شوند، قابل تحمل اند.

-اما داستان افراط پروری در افغانستان؛ این موضوع نیز فارغ از چهارچوب های بیان شده بیرون نیست. اگر فردی و جمعی بصورت بنیادی برای قدرت های دبزرگ و عمال شان نگرانی ایجاد کند، به زودترین فرصت به سراغش می روند و داستانش را پایان می بخشند؛ اما افرادی همانند مولوی انصاری چون در امتداد سیاست و در گزینه ابزارهای سیاسی شان(افراط پروری) قرار دارد، سال هاست که در شهر مهم و استراتژیکی چون هرات با امنیت و خاطر آسوده اجازه فعالیت دارد، قابل تحمل بوده و نگرانی را ایجاد نمی کند. زیرا چه بسا در فردای بازی منطقه ای ازچنین عناصری در رقابت و دشمنی با حکومت ایران، از روحیه و رفتار فرقه گرایانه شان استفاده کنند. داستانی که در سوریه و عراق از سوی غرب و رژیم های عربی عملی شد.

بنابراین ما بایستی در مبارزه با افراطیت و ایجاد ثبات در کشور، نسبت به توقع خود از دیگران تجدید نظر کنیم؛ باید همسویی و خود ارادیت ملی را محور قرار دهیم. تا خود ما بیدار، هوشیار و مصمم نشویم همانطور که در چهل سال جنگ و بحران را با استفاده ازضعف داخلی بازیچه جنگ دروغین قرارگرفته ایم، این داستان خونین سال های دیگر نیز تداوم یابد.

بدون شک اکنون این نگرانی هر روز تقویت می یابد که پس از ختم پروژه طالب و رهایی تروریست های مخوف از مراکز تروریست پروری گوانتاناما و بگرام، با رشد و حمایت از افراد و گروه های افراطی فجایع تازه تر در کشور رخ دهد!

شکور اخلاقی