پرسشِ ساده و پاسخ دشوار

از روزگاری که گروهِ جنگجوی فاطمیون عرض اندام کرد، صدها بار این سخن را شنیده‌ایم که «جمعی از جوانان بیکارِ مهاجر صرفاً به قصدِ امرار معاش و با انگیزۀ مادی و پولی به این لشکرِ ضد داعش پیوسته‌اند».

در این سیاهه نه در سدد تکذیبِ ادعای مذکور هستم و نه در پی تصدیق آن. فقط از گویندگانِ آن ادعا یک سئوال دارم:

ایالات متحده و چهل کشور غربی به مدتِ بیست سال در کشور ما حضور دارند و خود ادعا می‌کنند که ۱۱۴ میلیارد دالر برای پیکار با تروریزم و امنیت و بازسازی افغانستان مصرف کرده‌اند. به راستی اگر این امکان وجود داشت که بتوان انسان‌ها را با پرداخت پول و معاش، وادار به جنگیدن و جان دادن نمود؛ چرا چهل و یک کشور غربی با آن ۱۱۴ میلیارد دلار نتوانستند ده جنگجوی با انگیزه و فداکار مانند فاطمیون تربیت کنند؛ تا آن جنگجویانِ بدون مرز، داعش و طالب را در افغانستان شکست دهند؟

آیا ناکامی و شکستِ قدرت و ثروتِ افسانه‌ای امریکا و غرب در افغانستان و مصالحه‌ی ذلت‌بار آنان با گروه طالبان، نشانگر این واقعیت نیست که انسان‌ها با انگیزه‌ و رؤیای دلار و دینار نمی‌جنگند؛ بلکه بر پایه‌ای ایمان و آرمان، جانِ خود را فدا می‌کنند؟

مسیح ارزگانی