وطن پرست باشیم نه ناسیونالیست!

آقای شمخانی، دبیر شورای امنیت ملی ایران، دو روز قبل پس از دیدار با طالبان در تهران در توییتی نوشته بود که رهبران این گروه را در مبارزه با آمریکا مصمم دیده است. او در مورد ملا عبدالغنی برادر نوشت: “کسی که سیزده سال در گوانتانامو زیر شکنجه‌های آنان بوده، مبارزه با آمریکا در منطقه را کنار نگذاشته است.”

این اظهارات آقای شمخانی و در کل مواضع ایران را در مورد طالبان اگر بیطرفانه ولی با دید انتقادی نگاه کنیم میبینیم که انگار ایران از تحولات یکسال اخیر افغانستان و روابط میان طالبان و امریکا بی اطلاع هستند. درست ۱۱ ماه قبل طالبان با امریکا توافقنامه صلح را در دوحه امضا کردند. کوچکترین حاصل این توافقنامه قطع حملات نظامی طالبان علیه نیروهای امریکایی و متحدین آنها در افغانستان بود. طی تقریبآ یکسال حتا یک حمله صورت نپذیرفت و سربازان امریکایی درامنیت کامل شروع به ترک افغانستان نمودند. از نگاه استراتیژیک و طولانی مدت امریکا با تکیه با طالبان میخواهد نفوذ دراز مدت وکم هزینه خود را با پایان جنگ و تشکیل یک حکومت و افغانستان با ثبات در این کشور حفظ کند ( بارها در این مورد نوشته ام).
یک عده از نخبه های افغان به آقای شمخانی میتازند به همین دلیل که در حال حاضر طالبان علیه امریکا نمیجنگند بلکه علیه دولت افغانستان میجنگند. آنها حتا جلوتر میروند و جنگ کنونی را میان طالبان و حکومت، که نیروهای امنیتی افغانستان در جنگ با طالبان کشته میشوند، جنگ طالبان را علیه مردم افغانستان میدانند و به این ترتیب بطور غیر مستقیم حکومت اشرف غنی را نماینده تمام مردم افغانستان میشمارند. مردم افغانستان از جنگ خونین و ویرانگری که ۴ دهه است که ده ها هزار کشته، بویژه مردم ملکی، بجای گذاشته و حمله نظامی امریکا که نظام کنونی را جایگزین امارت اسلامی کرد به این جنگ شدت بخشید. یک عده از نخبگان کابل یا از سر عمد برای حمایت از گروه اشرف غنی واقعیت های ۲۰ سال اخیر را به ۱۱ ماه اخیر خلاصه میکنند و یا با حرکت از ناسیونالیسم ضد ایرانی از هر فرصتی استفاده میکنند تا خصومت و دشمنی را میان دو ملت هم فرهنگ با تاریخ اکثرآ مشترک دامن بزنند. و برخی مواضع جمهوری اسلامی ایران، بطور نمونه رفتار نا مساعد علیه مهاجرین افغان، هم به این ناسیونالیستهای افغانی کمک میرساند. ولی برخی هم از سر نادانی و با نارضایتی از رژیم ایران بدامن قضاوت های ناسیونالیستی افغانی میغلزند.

ناسیونالیسم با وطن پرستی خیلی متفاوت است. وطن پرست همیشه منافع کشور و ملت خود را اولیت میبخشد. استقلال طلب است و از حاکمیت ملی وطن خود دفاع میکند. او نمیخواهد کشورش مورد تجاوز قرار بگیرد و در برابر متجاوز مقاومت میکند، هر کشوری باشد، انگلیس، شوروی، پاکستان، ایران، هند و … امریکا. بر عکس ناسیونالیست پایگاه “ملی” قومی و فرهنگی دارد. همین هایی که برای یک حرف نادرست و غلط شمخانی غوغا براه انداخته اند فراموش کرده که جنگ کنونی جنگ امریکا با طالبان است. در این جنگ ۲۴۰۰ سرباز امریکایی، همان تعداد کم و بیش سربازان انگلیسی، فرانسوی کانادایی و دیگر متحدین امریکا کشته شدند. ده ها هزار سرباز افغان و افراد ملی کشته شدند. افراد ملکی زیر حملات هوایی و زمینی امریکا جان دادند.

حتا ناسیونالیست های افغانی حق دارند مخالف رژیم ایران باشند، علیه او بنویسند، حرف بزنند ولی احمقانه است که اینها به علیه پاکستان، روسیه، چین، ازبکستان، قطر، اندونوزیا … و بخصوص حکومت کابل که با طالبان مذاکره میکنند حرفی نمیزنند، مشکلی ندارند ولی ایران ( که مانند تمام کشورهای دیگر در جستجوی بهترین راه برای حفظ منافع خود است) حق ندارد با طالبان که بخواهید یا نخواهید بخشی از قدرت فردای افغانستان است صحبت کنند.
ناسیونالیست های ایرانی هم علیه سفر هئیت طالبان به تهران موضع گرفتند، ولی بیشتر به شکل و قیافه و لباس آنها بود نه طرز فکرعقب مانده شان.
وطن پرست باشیم نه ناسیونالیست !

دکتر کریم پاکزاد