موسیقی و نقاشی؛ دو وجه فریدالله ادیب آیین نقاش افغانستانی

ادیب آیین یک هنرمند برجسته است که توانسته است موسیقی و نقاشی را به یکدیگر وابسته کند. وی با استفاده از رویکردهای علمی، تلاش کرده است تا نت‌های موسیقی را به رنگ‌ها و بالعکس تبدیل کرده و این رابطه را به نحوی منطقی و قابل قبول بیان کند.

تحقیقات او نقش الهام‌بخشی برای هنرمندان و کارشناسان داشته و رویکردی جدید در تلفیق موسیقی و نقاشی را به تصویر کشیده است.

ادیب آیین، با ترکیب موسیقی هندوستانی کارناتیک Carnatic music با نقاشی انتزاعی در گام‌های ملاکارتا Melakarta (هفت پرده) و راگا بهیروی Bhairavi Raga با موسیقی راگا‌ های ایجاد می‌کند که در افغانستان نیز محبوب هستند و در آهنگ “ملا ممد جان” نیز به کار رفته است.

این تلفیق موسیقی و نقاشی انتزاعی تجربه‌ای چندحسی و چندبعدی را بوجود می‌آورد که از طریق صدا و رنگ، احساسات و تجربیات هنرمند را بیان می‌کند.

وی با پیوند دو هنر به شیوه انتزاعی، تجربه‌های شنیداری و بصری را با هم ترکیب کرده است.

اثر ملا ممد جان

ادیب آیین در ابتدا الهام گرفته از طبیعت و موسیقی، نقاشی دو وجهی را آزمایش کرده است.

وی با استفاده از رنگ و نت، به بیننده چالش می‌دهد تا از حواس چندگانه خود برای استماع و دیدن هنر استفاده کند و مرزهای بین بصری و شنیداری را تا حداقلی محو کند. این تجربه هنری بیننده را به سفری جدید و الهام‌بخش در دنیای هنر دعوت می‌کند.

او با ارتباط دادن هنر تجسمی و موسیقی، ارتباط درونی بین تجربیات بصری و شنیداری را تقویت می‌کند؛ از این اعتقاد، می‌تواند ریتم‌ها و ملودی‌های موسیقی را به ترکیبات بصری تبدیل کرده و این انتقال را از طریق خطوط روان، رنگ‌های زنده و چیدمان پیچیده فرم‌های قطره‌ای در آثار خود به تصویر می‌کشد.

با ترکیب نقاشی و موسیقی، وی به دقت جزئیات و صحنه‌های روزمره را به تصویر می‌کشد. این تلفیق به بیننده چالشی در درک واقعیت معرفی می‌کند و مرز بین دو هنر را برای بحث در مورد حقیقت و نمایش مفاهیم هنری باز می‌سازد. رویکرد تلفیقی ادیب آیین به عنوان یک میدان عمیق برای کاوش در پیچیدگی‌های بازنمایی بصری عمل می‌کند.