فرمول ده به‌جای یک

پروسه صلح فعلی با توجه افزایش گستره‌ی خشونت و حجم کشتار، هم مضحک است و هم موهوم.

می‌دانیم که حکومت افغانستان، با توجه به فشارهای امریکا، خیلی دست‌باز در برگزیدن گزینه‌های انتخاب ندارد؛ و الا گروه طالبان که زبانی جز زور و خشونت نمی‌دانند، بهترین مقابله با آن‌ها زور و خشونت است.

طالبان، هرگز تن به مصالحه نمی‌دهند و هرگز دست از خشونت نمی‌کشند، مگر به این نتیجه برسند که اگر یک ضربه بزنند، ده ضربه خواهند خورد.
اگر یک نفر را بکشند، یک نفر از اسیران طالبان که مستقیما در قتل‌ها دست داشته‌است، در محل قتل فرد کشته شده، اعدام می‌شود‌.

بدون شک، یک روی سکه حکومت، اعمال قدرت و بهره‌ گیری از قوه قهریه در برابر کسانی است که نظم و امنیت را به‌هم می‌زنند، بی‌رحمانه جان شهروندان را می‌گیرند و در پی‌براندازی حکومت هستند؛ اما حکومت افغانستان، از این گزینه بهره کافی نمی‌گیرد و استفاده لازم نمی‌کند.

دکتر سید جواد سجادی