سیما سمر: تبعیض ها بر اساس قومیت، مذهب، جنسیت و زبان ادامه دارد

سیما سمر رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان گف است که عدم تامین عدالت و تبعیض‌ها براساس قومیت، مذهب، جنسیت و زبان در این سال‌ها ادامه یافته است و وقتی تبعیض ادامه یابد، منازعه ادامه می‌یابد. ممکن است شکل قضیه تغییر کند. اما از زخم همواره خون جاری است.

تازه‌ترین گزارش ملل متحد حاکی است که تنها در شش ماه نخست سال روان میلادی ۱۶۶۲ فرد ملکی درافغانستان کشته شده اند. دویچه وله در این مصاحبه با سیما سمر، رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان راجع به وضعیت افغانستان بحث می‌کند.

سیما سمر رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر در مصاحبه دویچه وله گفته است که بدبختانه وضعیت امنیتی رو به خرابی است. یکی از دلایل آن به نظر من، خروج زودهنگام نیروهای امنیتی به دلیل نبود یک استراتژی جامع درازمدت برای این کشور بود. از همان آوان شروع ماموریت، یک رویکرد متحد توسط همه کشورهای دخیل در فعالیت‌های نظامی و تلاش‌های بازسازی افغانستان وجود نداشت.

نهادهای دولتی باید پاسخگوی نیازمندی‌های مردم باشند. حکومت‌داری خوب و حاکمیت قانون به اندازه کافی از سوی جامعه بین‌المللی مورد حمایت قرار نگرفت تا اعتماد مردم جلب می‌شد. در حالی که حمایت عامه از نهادهای دولتی است که گروه‌های مخالف را منزوی می‌کند. برای بهبود وضعیت امنیتی، [جلب اعتماد] مردم افغانستان کلیدی است.

مداخله بعد از حملات ۱۱ سپتمبر در مجموع مبتنی بر اصول حقوق بشری یا حافظت از کرامت انسانی نبود. عدم تامین عدالت و تبعیض‌ها براساس قومیت، مذهب، جنسیت و زبان در این سال‌ها ادامه یافت. وقتی تبعیض ادامه یابد، منازعه ادامه می‌یابد. ممکن است شکل قضیه تغییر کند. اما از زخم همواره خون جاری است.

صلح به معنای پایان جنگ نیست. صلح یعنی مصونیت بشری. صلح یعنی زندگی آبرومندانه در عدالت و آزادی.

خانم سمر گفته است که گسترش خشونت‌ها عناصر منطقه‌ای و بین‌المللی و قسماَ ریشه در فضای افغانستان دارد. بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی از آسیب‌پذیری مردم افغانستان سوء استفاده می‌کنند. اینجا فقر وجود دارد. اینجا فرصت‌های شغلی، حکومت‌داری خوب و نهادهای کارا و پاسخگو وجود ندارند. همه این نارسایی‌ها مردم را مجبور کرده که به نجات فکر کنند. مردم احساس نمی‌کنند که اگر در برابر

ما باید دلیل ریشه‌ای رفتار آن‌ها را پیدا کنیم. کدام کشورها از آن‌ها حمایت می‌کنند و چرا؟ فکر می‌کنم جهان می‌داند که کی‌ها از طالبان حمایت می‌کنند. اما هیچ اقدام واحد و قوی علیه کشورهایی که کارخانه تولید تروریسم در منطقه و جهان اند، گرفته نشده است.

دلیل دیگر البته این است که ما نتوانستیم حکومت‌داری خوب و حاکمیت قانون را در افغانستان تقویت کنیم. شما بدون حمایت عامه نمی‌توانید غارتگران را منزوی کنید. مردم عامه ملکی به آینده اعتماد ندارند. به این دلیل است که افغان‌ها دومین گروه بزرگ پناهجویان را در اروپا تشکیل می‌دهند.

وی گفته است که یکی از مشکلات نبود یک ارزیابی عمیق سال‌های گذشته آن‌ها (امریکایی‌ها) در افغانستان است. اراده‌ای برای تعمیر اشتباه‌ها و ضعف‌های گذشته وجود ندارد. مشکل دوم این است که آ‌ن‌ها با مردم تماس ندارند. نکات ارتباطی آن‌ها افرادی شامل در حکومت و یا جنگ‌سالاران اند.

رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر می گوید؛ جنگ را نمی‌توان با بمب برد. جنگ را می‌توان با جلب حمایت عامه از طریق تقویت حساب‌دهی و عدالت برد.

فساد دیگر عامل فاصله گیری بیشتر مردم با نهادهای دولتی است. و به همین ترتیب دوستی جامعه بین‌المللی با جنگ‌سالاران فاسد.

این در حالیست که بعد از روی کار آمدن حکومت وحدت ملی جنگ و ناامنی مناطق بیشتری از افغانستان را در برگرفته است، قریه و ولسوالی های بیشتری به تصرف طالبان درآمده است و تروریست های داعش مناطق تحت نفوذ خود را در کشور گسترش می دهد.