سرچشمه‌های امیدواری

۱) مقاومت مسلحانه در پنجشیر و اندراب‌ها ادامه دارد. طالبان تلفات بسیاری داده‌اند.
۲) مردم در شهرهای بزرگ افغانستان از فراخوان قیام ملی حمایت کردند و انزجار خود نسبت به طالبان را اعلام داشتند.
۳) طالب تا هنوز نتوانسته حکومت تشکیل دهد و اختلافات درونی شان آن قدر عمیق است که هر گونه حکومتی هم که بسازند، بی‌ثبات تر از حکومت دوسره ع و غ خواهد بود.
۴) جامعه جهانی برای به‌رسمیت شناسی حکومت طالبان آمادگی ندارد. به رسمیت‌شناختن طالبان را به تغییر رفتار این گروه مشروط کرده‌اند. خوش‌بختانه طالب کدام تغییری هم نکرده‌است.
۵) کشورهای همسایه، به استثنایی پاکستان، در حال تجدیدنظر در رابطه شان با طالبان هستند.

این فاکت‌هایی را که یادآوری کردم، نشان می‌دهد که هنوز می‌توان به آینده افغانستان امیدوار بود و باید مقاومت کرد.

عبدالشهید ثاقب