سازمان ملل برای رسمیت‌‌شناختن حکومت طالبان نقشه‌راه تعیین کرد

فریدون سینیرلی‌اوغلو، بازرس ویژه سازمان ملل در یک ارزیابی مستقل که به سفارش شورای امنیت انجام داده، نقشه‌ راهی را برای مشروعیت بین‌المللی حکومت طالبان ارایه کرده است.

در گزارش سینیرلی‌اوغلو، آمده است که طالبان خواستار شناسایی به‌عنوان حکومت افغانستان است که به‌گفته‌ی ارزیابی‌کننده‌ی سازمان ملل متحد، انجام این کار نیاز به پذیرش تعهدات افغانستان در کنوانسیون‌های بین‌المللی و اقدامات حسن نیت برای رعایت آن‌ها از طریق سیاست، قانون‌گذاری و عمل است.

گفته شده که افغانستان به معاهدات متعدد متعهد شده است، از جمله رفتار برابر با همه‌ی شهروندان، صرف نظر از جنسیت، قومیت، هویت یا عقاید سیاسی.

فریدون سینیرلی‌اوغلو با اشاره به محدویت‌های اعمال‌شده توسط طالبان بر زنان، گفته است تعهدات افغانستان به‌عنوان امضاکننده‌ی اعلامیه جهانی حقوق بشر مهم است. به‌گفته‌ی او، این تعهدات شامل حصول اطمینان از برخورداری زنان و دختران از حقوق برابر با مردان برای تحصیل در همه سطوح، شغل و مشارکت در سیاست‌گذاری و سایر اشکال زندگی عمومی است.

او افزوده است: «نشان دادن این‌که مقام‌های دیفکتو (طالبان) تعهدات معاهده‌ی افغانستان را تحت قوانین بین‌المللی به رسمیت می‌شناسند و قادر به اجرای آن هستند، یک گام کلیدی در این نقشه راه و برای هر پیشرفت رو به جلو در عادی‌سازی و به رسمیت‌شناختن ضروری است.»

به‌گفته‌ی او، نشان دادن انجام تعهدات افغانستان تحت قوانین بین‌المللی توسط طالبان با برداشتن فوری محدودیت‌ها بر حقوق تحصیل، کار و آزادی رفت‌وآمد زنان و دختران و همچنین تشکیل حکومت فراگیر قابل‌اندازه‌گیری است

در ادامه‌ی گزارش بازرس سازمان ملل متحد پیشنهاد شده است که علاوه بر پیشرفت در تعهدات دولت افغانستان، نیاز به برداشتن گام‌هایی در جهت گفت‌وگوی ملی افغانستان وجود دارد که منجر به حکومت فراگیر و صلح پایدار و توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی پس از ۴۵ سال درگیری مسلحانه شود.

به‌گفته‌ی او، این امر توسط ذینفعان افغانستانی، شورای امنیت سازمان ملل متحد، فرمت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی و کشورهای عضو درخواست شده است و همچنین همان چیزی است که طالبان نیز در گذشته به آن متعهد بوده‌اند.

در گزارش فریدون سینیرلی‌اوغلو آمده است که گفت‌وگوی سیاسی ملی که منعکس‌کننده‌ی دیدگاه‌ها و مشارکت همه‌ی شهروندان افغانستان باشد، باید به ایجاد یک حکومت مبتنی بر قانون و فراگیر منجر شود که حقوق شهروندان را در قانون تثبیت کند.

او پیشنهاد کرده است که جوانب افغانستان، از جمله طالبان، باید متعهد به مشارکت و کاوش در راه‌های گفت‌وگو در مورد آینده‌ی کشور باشند.

به‌گفته‌ی او، گفت‌وگوی سیاسی ملی همچنین به روندی کمک می‌کند که چگونه ملت و شهروندانش که همگی قربانی درگیری پس از دهه‌ها جنگ هستند، می‌توانند با یک‌دیگر آشتی کنند.