رویارویی شرافت و رذالت!

با سقوط جمهوریت، مدت پنج ماه می شود که شریف ترین و مظلوم ترین انسان های روی زمین، یعنی دختران و زنان افغانستانی ور برابر یکی از رذیل ترین و جاهل ترین عناصرتاریخ بشری قرار گرفته اند و پرچم عدالت خواهی را به اهتزاز در آورده و فریاد آزادی را سر داده اند.
این بانوان باکرامت، از آن جهت شریف اند که دریک جامعه ستم زده و فرورفته در جهل و بحران همه جانبه انسانی، عزت و کرامت خود را حفظ نموده و در تاریک ترین لحظه ها و در ناامیدترین شرایط، باور خود را به انسانیت از دست نداده اند و در حالی که “مردان به اصطلاح غیرتی افغانی” فقط نقش تماشاچی را بخود گرفته اند، اراده و عزم خود را از دست نداده اند؛
این بانوان شجاع از آن جهت مظلوم ترین اند، که نه تنها بی رحمانه از سوی لشکر جهل و تباهی و دهشت در حالی که نقاب شریعت برچهره زده اند، سرکوب می شوند، حتا هم وطنان به اصطلاح مدنی و فعال سیاسی و جامعه، آنان را در میدان تنها گذاشته اند، و جهان سیاست اعم از کشورهای اسلامی و کشورهای دموکرات به مثابه ابزار بازی سیاست و اهرم فشار می نگرند.
با همه این ناانسانی ها و نامردمی ها و خباثت ها و خیانت ها، شجاعت و دادخواهی این زنان قابل ارج است، و یکی از نقطه های روشن در صفحه تاریک و سیاه افغانستان به شمار خواهند آمد.

بی بی فاطمه حسینی