دزد کیست؟

منِ رعیت هم می گویم حکومت “دزد” است، رئیس جمهور “حاکم” هم می گوید حکومت “دزد” است، حامیان خارجی هم، همین حرف را تکرار می کنند!

پس مسئول کیست؟ قانون برای چیست؟ قوه مجریه، قضائیه و مقننه برای چیست؟ دستگاه های عریض و طویل عدلی و قضایی، پولیس و امنیت برای چیست؟

عجب کشورِ داریم؛ دزد هم میگوید دزد! مال باخته و زیان دیده هم می گوید دزد! عجیب تر از همه که خارجی های شاکی نیز از همین دزدها حمایت می کنند و آنان را بر مردم تحمیل می کنند! پس شکایت بکجا برد؟ راه چاره چیست؟ آیا تاریخ کشوری که از محمودغزنوی تا احمدشاه ابدالی و تاکنون برمبنای دزدی رقم خورده است؛ جامعه ای که دزدی جزو فرهنگ و خصلت وجودی اش شده است، می تواند برای خود راه نجات پیدا کند؟ با این اوصاف خیال است و محال!

عبدالشکور اخلاقی